Ποιήματα και ζωγραφιές από τους μαθητές και τις μαθήτριες μου εμπνευσμένα από το έργο του Καββαδία
Την αγαπούσε πολύ δεν άντεχε μακριά της αλλά αυτή αλλού είχε δώσει την καρδιά της
Ήταν η ζωή του, το φως και η πνοή του.
Ήταν η ζωή του, το φως και η πνοή του.
Περνούσαν οι μέρες,περνούσαν τα χρόνια
Και αυτος γνώριζε πως η αγάπη του γι'αυτή θα κρατούσε αιώνια
Τι και αν την αγαπούσε; Τι και αν την νοιαζόταν;
Τα κλειδιά της καρδιάς με το ζόρι σε αυτόν δεν δανειζόταν.
Και αυτος γνώριζε πως η αγάπη του γι'αυτή θα κρατούσε αιώνια
Τι και αν την αγαπούσε; Τι και αν την νοιαζόταν;
Τα κλειδιά της καρδιάς με το ζόρι σε αυτόν δεν δανειζόταν.
Ήθελε μόνο να την βλέπει να γελά
Και ας ήξερε πως μακριά της λιώνει
μέρα με την μέρα η καρδιά του σιγολιωνει.
Και ας ήξερε πως μακριά της λιώνει
μέρα με την μέρα η καρδιά του σιγολιωνει.
Αλλά αυτό είναι αληθινή αγάπη να αγαπάς τον άλλον απεριόριστα χωρις να ξέρεις τι θα σου κοστίσει και που ξέρεις μπορεί κάποτε να πάρεις πίσω όση αγάπη έχεις χαραμίσει.
Σίγουρα όλοι θέλουμε να είμαστε με αυτό που πιστεύουμε για μισό μας αλλα και αν δεν είμαστε μπορεί να είναι για καλό μας.
Σε όλους αξίζει να αγαπήσουν και να αγαπηθούν χωρίς να πληρωθούν.
Σε όλους αξίζει να αγαπήσουν και να αγαπηθούν χωρίς να πληρωθούν.
Δ.Γ.
"Χαμένο πλοίο"
Όταν στο πλοίο μπήκα
για να βρώ αυτο που
αναζητούσα κατάλαβα
πώς τελικά μπούσουλα
δεν είχα.
για να βρώ αυτο που
αναζητούσα κατάλαβα
πώς τελικά μπούσουλα
δεν είχα.
Και μια απο 'δώ και μια απο 'κει
με έσφιγγε το Kuro siwo
μπατάριζα σε μια πλευρά
και δεν έβλεπα καθόλου ήλιο.
με έσφιγγε το Kuro siwo
μπατάριζα σε μια πλευρά
και δεν έβλεπα καθόλου ήλιο.
Περνούσαμε απο μια γαλάζια θάλασσα
και ο ουρανός ειχε γίνει σαν κατράμι
μα οι ναυαγοί δεν φοβηθήκανε
του ουρανού το χαλί.
και ο ουρανός ειχε γίνει σαν κατράμι
μα οι ναυαγοί δεν φοβηθήκανε
του ουρανού το χαλί.