Οι μαθητές εμπνέονται από τη λογοτεχνία και ζωγραφίζουν

                                         Νανουρίσματα

Οι μαθητές και οι μαθήτριες εμπνέονται από τη λογοτεχνία και ζωγραφίζουν

Το φάντασμα της όπερας, Γκαστόν Λερού

Ερωτόκριτος και Αρετούσα, Βιτσέντζος Κορνάρος

Χρωματίζω πουλιά, Τάσος Λειβαδίτης

Εργασία μαθητή της Γ' Γυμνασίου - Οπτικοποίηση ποιήματος

Στα 200 π.Χ. Κ.Π.Καβάφης

Εργασία μαθητή της Γ' Γυμνασίου - Οπτικοποίηση ποιήματος

Οι μαθητές εμπνέονται από τη λογοτεχνία και ζωγραφίζουν

Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού

Ο μικρός πρίγκιπας και το Τριαντάφυλλο

Ζωγραφικά έργα εμπνευσμένα από τη λογοτεχνία

Πολιτιστικό πρόγραμμα 2015-2016
Η Λογοτεχνία και οι Τέχνες της Εικόνας

                                        Νανουρίσματα

                           Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων

                               Το χρονικό της Νάρνια

Ταξιδεύοντας με τον Νίκο Καββαδία

Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος

Πολιτιστικό πρόγραμμα 2015-2016
Η λογοτεχνία και οι Τέχνες της Εικόνας

Εργασίες μαθητών:

• Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2759555/

• Μεγάλες Προσδοκίες

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2760911/

• Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2760914/

• Ο Κώδικας Da Vinci

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2760917-da-vinci/

Έργα τέχνης εμπνευσμένα από τον Καβάφη

Εργασία μαθητριών του Γ1

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2756900/

Τα κόκκινα λουστρίνια, Ειρήνη Μάρρα

Σχολικό έτος 2015-2016
Εργασία μαθητριών του Α2:

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2751995/

Διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία που έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο

Εργασίες μαθητών

"Ροβινσώνας Κρούσος"

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2711695/



"Από τη γη στη σελήνη"

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2711697/


"Το χρονικό της Νάρνια"
http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2711702/


http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2749061/


"Ο μικρός πρίγκιπας"

"Ο Μικρός Πρίγκιπας" είναι βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Αν και θεωρείται παιδικό βιβλίο, απευθύνεται σε όλους. Το θέμα του βιβλίου είναι το εξής: ο αφηγητής πέφτει με το αεροπλάνο του -που έχει πάθει βλάβη- στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί (το Μικρό Πρίγκιπα), γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Ο αφηγητής μαθαίνει πολλά από τον καινούργιο του φίλο. Ο καινούργιος του φίλος σιγά-σιγά τού διηγείται την επίσκεψή του σε άλλους πλανήτες, όπου υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι αλλά και κάποιοι (ελάχιστοι) περισσότερο "ανθρώπινοι". Δεν ξεχνάει ποτέ και με τίποτα τις ερωτήσεις που έχει υποβάλει, ενώ ο ίδιος, αντίθετα, δεν συνηθίζει ν' απαντάει στις ερωτήσεις των άλλων.

Μολονότι υποτίθεται ότι είναι παιδικό βιβλίο, ο Μικρός Πρίγκιπας κάνει μερικές βαθυστόχαστες και ιδεαλιστικές παρατηρήσεις σχετικά με τη ζωή και την ανθρώπινη φύση. Η ουσία του βιβλίου περιέχεται στις ατάκες που βγαίνουν από το στόμα της αλεπούς προς τον μικρό Πρίγκιπα: "On ne voit bien qu'avec le cœur. L'essentiel est invisible pour les yeux." (Δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνον με την καρδιά. Η ουσία είναι αόρατη στα μάτια). Η αλεπού στέλνει και άλλα μηνύματα-κλειδιά, όπως: "Είσαι υπεύθυνος για πάντα, γι' αυτό που έχεις εξημερώσει" και "Ο χρόνος που πέρασες με το τριαντάφυλλό σου είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για σένα".     

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    Μετά από τα 9 πρώτα κεφάλαια, στα οποία η οπτική γωνία του αφηγητή είναι το τρίτο πρόσωπο, περνάει στην αφήγηση από πρώτο πρόσωπο. Τις πρώτες οκτώ μέρες που ο αφηγητής βρίσκεται στην έρημο, ο Πρίγκιπας του διηγείται αυτές τις ιστορίες.

Ο Πρίγκιπας ζητά από τον αφηγητή να του ζωγραφίσει ένα πρόβατο. Χωρίς να ξέρει πώς να το ζωγραφίσει, ο αφηγητής ζωγραφίζει ό,τι γνωρίζει, έναν βόα με έναν ελέφαντα στο στομάχι του, μια ζωγραφιά που οι αναγνώστες προηγουμένως θεώρησαν ότι ήταν καπέλο. "Όχι! όχι!", αναφωνεί ο Πρίγκιπας. "Δεν ζήτησα ένα βόα με έναν ελέφαντα μέσα του! Ζήτησα ένα πρόβατο...". Προσπαθεί κάμποσες φορές, αλλά ο Πρίγκιπας πάντα τις απορρίπτει. Τελικά σχεδιάζει ένα κουτί, μέσα στο οποίο εξηγεί ότι βρίσκεται ένα πρόβατο. Ο Πρίγκιπας που βλέπει το πρόβατο μέσα στο κουτί, όπως και τον ελέφαντα μέσα στον βόα, λέει "Αυτό είναι τέλειο!".

Αργότερα μας συστήνεται ο "πλανήτης" του Μικρού Πρίγκιπα. Ο Αστεροειδής του (πλανήτης) έχει το μέγεθος ενός σπιτιού και ονομάζεται Β612, ο οποίος έχει τρία ηφαίστεια (δύο ενεργά και ένα ανενεργό) και ένα τριαντάφυλλο ανάμεσα σε πολλά άλλα αντικείμενα. Το ίδιο το όνομα του αστεροειδή (Β612) έχει σημαντική έννοια για το βιβλίο, το οποίο σκιαγραφεί το γεγονός ότι οι ενήλικοι θα πίστευαν μόνο κάποιον επιστήμονα που ντύνεται ή συμπεριφέρεται όπως αυτοί.                                                                                                                                   Στο κεφάλαιο 21 είναι η αναφορά του συγγραφέα στην ανθρώπινη αγάπη . Ο Πρίγκιπας συναντά και εξημερώνει μία αλεπού, που του εξηγεί ότι το τριαντάφυλλό του είναι μοναδικό και ιδιαίτερο, γιατί είναι αυτό που αγαπά (και όχι τα άλλα).

 Ύστερα ο Πρίγκιπας συναντά έναν κλειδούχο και έναν έμπορο που δεν είναι τόσο φιλοσοφημένος και γνώριμος με τον εαυτό του όσο οι άλλοι ενήλικοι που γνώρισε νωρίτερα. Στο κεφάλαιο 24, η οπτική γωνία του αφηγητή αλλάζει πάλι από το τρίτο στο πρώτο πρόσωπο, και βρισκόμαστε στο σημείο που ο αφηγητής πεθαίνει από τη δίψα, αλλά αργότερα βρίσκουν ένα πηγάδι. Μετά από λίγη σκέψη, ο Πρίγκιπας δίνει στον αφηγητή έναν συγκινητικό αποχαιρετισμό, εξηγώντας του ότι ενώ θα φαίνεται ότι είναι νεκρός, δε θα είναι στ' αλήθεια, αλλά επειδή το σώμα του είναι βαρύ δε θα μπορέσει να τον πάρει μαζί του στον πλανήτη του. Του λέει επίσης ότι θα ήταν λάθος αν τον έβλεπε ο αφηγητής να φεύγει, γιατί θα τον έκανε να στεναχωρηθεί. Τότε ο Πρίγκιπας αφήνει το φίδι να τον δαγκώσει. Το άλλο πρωί ο αφηγητής ψάχνει τον Μικρό Πρίγκιπα, βλέπει ότι το σώμα του έχει εξαφανιστεί. Η ιστορία τελειώνει με το πορτρέτο του τοπίου που βρίσκονταν ο Μικρός Πρίγκιπας και ο αφηγητής και που το φίδι πήρε τη ζωή του Πρίγκιπα. Ο αφηγητής επίσης κάνει έκκληση, όποιος δει ένα παράξενο παιδί στην περιοχή που να αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις, να απευθυνθεί αμέσως σε αυτόν. Ο Μικρός Πρίγκιπας έμεινε στη γη έναν χρόνο και ο αφηγητής τελειώνει την ιστορία έξι χρόνια μετά την επιβίωση και απόδρασή του από την έρημο. Ο αφηγητής προσπαθει να μας περασει ενα μηνυμα αισιοδοξίας ετσι ωστε να μην μεινουμε απογοητευμενοι αλλα και για να ξερουμε πως ο Μικρος μας Πριγκιπας επεστρεψε στο πολυαγαπημενο του λουλουδι οπου προσφατα ειχε καταλαβει την πραγματικη αξια του !

Το ημέρωμα

-          ημερώνω = δημιουργώ δεσμούς

-          ημέρωμα = η υπομονετική προσέγγιση κάποιου και η γνωριμία με αυτόν

-          χρειάζεται κατάλληλη ατμόσφαιρα

-          γίνεται υπομονετικά, μεθοδικά και σταδιακά

-          είναι προϋπόθεση για να δημιουργηθεί η φιλία

-          πριν το ημέρωμα, όλα φαίνονται ίδια

-          η ζωή είναι βαρετή και χωρίς νόημα

-          μετά το ημέρωμα, νιώθεις απόλυτη ανάγκη για τον άλλο και είναι πια για σένα μοναδικός στον κόσμο

-          η ζωή αποκτά νόημα και ομορφιά

-          όταν ημερώσεις κάποιον, γίνεσαι υπεύθυνος γι’ αυτόν

Η φιλία

-          είναι το αποτέλεσμα του ημερώματος

-          τα βασικά της γνωρίσματα, όπως προκύπτουν από το κείμενο, είναι:

α. η μοναδικότητα

β. ο ισχυρός ψυχικός δεσμός

γ. η αφοσίωση

δ. η αυτοθυσία

ε. η ευθύνη

-          η ζωή χωρίς φιλία είναι μονότονη

-          το κείμενο προβάλλει την ανάγκη και τη λαχτάρα του ανθρώπου για επικοινωνία και φιλία με άλλους ανθρώπους

-        ισχυρή επίδραση στην ψυχή του ανθρώπου

-          η αλεπού περιγράφει τη δυσάρεστη κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου, όσον αφορά τη φιλία:

οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν πια τίποτα και δεν έχουν πια φίλους στις σημερινές κοινωνίες των μεγαλουπόλεων οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν πια ουσιαστικά μεταξύ τους και δε συνδέονται με δεσμούς φιλίας λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής, της έλλειψης ελεύθερου χρόνου και της καχυποψίας

 Χαρακτηρισμος ηρωων                                                                                                                                                    Ο μικρός πρίγκιπας

-          ο κεντρικός ήρωας του παραμυθιού

-          αγνοεί και ζητά να μάθει, γι’ αυτό, θέτει συνεχώς ερωτήσεις

-          χαρακτηρίζεται από αθωότητα

-          ο διάλογος με την αλεπού τον κάνει συναισθηματικά ώριμο

-          συμβολίζει

α. τον άνθρωπο που περιπλανιέται για να γνωρίσει τον κόσμο και να ψάξει τις κρυφές αλήθειες που δίνουν νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη (την ουσία των πραγμάτων)

β. κάθε νέο άνθρωπο που ζητά να ανακαλύψει τη ζωή και την αγάπη

-          το ταξίδι του συμβολίζει το «ταξίδι» όλων μας μέχρι να πάρουμε τις απαντήσεις σε όσα μας απασχολούν και να κατασταλάξουμε δημιουργώντας αξίες σταθερές μέσα από τις εμπειρίες μας.                                                                                                                                                                                                            Ο μικρός πρίγκηπας είναι ένα αγοράκι στην ηλικία των δώδεκα χρονών που κατοικεί σε έναν μικρό πλανήτη χίλιες φόρες μικρότερο από τη γη. Ο πλανήτης του είναι τόσο μικρός που μπορείς να κάνεις τον κύκλο του σε λιγότερο από ένα λεπτό. Ζει εκεί με μοναδικό του σύντροφό ένα πανέμορφο κατακόκκινο ρόδο, τα τρία ηφαίστειά του και τα όχι τόσο φιλικά μπαομπάμπ.

Είναι τετραπέρατος και κάνει πολλές ερωτήσεις και αν δεν του απαντήσουν επιμένει μέχρι να του δοθεί απάντηση. Αυτό δείχνει και τη μεγάλη δίψα του για μάθηση. Είναι πολύ ήρεμος, υπομονετικός και πολύ καλομαθημένος παρόλο που στο πλανήτη του δεν υπάρχει κανείς να του πει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Γίνεται τόσο συμπαθής στον κόσμο που με μόνο μια μικρή περιπλάνησή του στον πλανήτη γη, κάνει τρεις νέους φίλους: το φίδι στην έρημο, τον άτυχο ταξιδιώτη και την αλεπού που συναντάει σε ένα λιβάδι.Επίσης, αν κρίνουμε από τον τρόπο που μετακινείται, έχει κάποιες μαγικές ικανότητες να μεταφέρεται στο διάστημα από πλανήτη σε πλανήτη χωρίς κάποιο μεταφορικό μέσο.Η περιπλάνησή του συμβολίζει την μεγάλη του επιθυμία να γνωρίσει καινούριους φίλους γιατί στον πλανήτη του ο μόνος φίλος που έχει, είναι το ρόδο του, και αυτό είναι αρκετά πληκτικό. Επίσης θέλει να γνωρίσει από κοντά και τους άλλους πλανήτες, τους ανθρώπους που κατοικούν πάνω τους και τον τρόπο ζωής τους.

Η αλεπού

-          συμβολίζει την εξυπνάδα και την ανθρώπινη σοφία

-          εξηγεί στο μικρό πρίγκιπα την αξία των συναισθημάτων

-          μαθαίνει στο μικρό πρίγκιπα ότι η ανθρώπινη ευτυχία βρίσκεται στην αναμονή του αγαπημένου προσώπου και στη φροντίδα γι’ αυτό

-          τονίζει τη σημασία της συναισθηματικής επαφής & την αξία της φιλίας

-          με την επιμονή και τη σοφία της η αλεπού βοηθάει το μικρό πρίγκιπα να κοινωνικοποιηθεί και να μάθει να ζει με άλλους, παίρνοντας χαρά μέσα από την επαφή με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Έτσι, χάρη στην αλεπού, ο πρίγκιπας περνάει από:

άγνοια - γνώση

μοναχική ζωή - συντροφικότητα

ανευθυνότητα - υπευθυνότητα

ανωριμότητα - συναισθηματική ωριμότητα.

                    --------------------------------------------------------------

 Bασικό μήνυμα του βιβλίου είναι η σημασία που έχει να αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα γύρω του με την καρδιά και την ψυχή, χωρίς να παρασύρεται από όσα απλά βλέπει. Η δυνατότητα να βλέπει κανείς πέρα από την ύλη, πέρα από τα δεδομένα, αποτελεί για το συγγραφέα σημαντικό στοιχείο της ζωής των ανθρώπων. Τα πράγματα που αξίζουν βρίσκονται κρυμμένα και επειδή οι άνθρωποι έχουν εμπιστοσύνη στο τι βλέπουν, αυτό τους οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.

    «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια...»

εκμυστηρεύεται η αλεπού στο Μικρό Πρίγκιπα. Αυτό αποτελεί και το περιεχόμενο του μαθήματος της αλεπούς αλλά ταυτόχρονα και το μήνυμα του συγγραφέα προς όλους τους αναγνώστες.Αυτή η σημαντική ικανότητα θα μας βοηθήσει να δούμε την πραγματική ομορφιά ακόμη και στα πιο συνηθισμένα πράγματα.Το μάθημα που δίνει η αλεπού, «να βλέπεις με την καρδιά», αλλάζει τον τρόπο σκέψης του Μικρού Πρίγκιπα και είναι πλέον έτοιμος να σταματήσει τις περιπλανήσεις του και να επιστρέψει στον πλανήτη και στο λουλούδι του, καθως εχει πλεον καταλαβει πως το μονακριβο λουλουδι του ηταν αυτο  που εψαχνε τοσο καιρο !

                 

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (29 Ιουνίου 1900 - 31 Ιουλίου 1944) (Πλήρες όνομα Αντουάν-Ζαν-Μπατίστ-Μαρί-Ροζέ ντε Σαιντ-Εξυπερύ - Antoine-Jean-Baptiste-Marie-Roger de Saint-Exupery) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκιπας», το οποίο μεταφράστηκε σε 250 γλώσσες και έρχεται τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο στην παγκόσμια ιστορία, μετά απ' τη Βίβλο και το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ. Ο Εξυπερύ δεν ήταν όμως ένας διηγηματογράφος, αλλά ένας βαθύς φιλόσοφος που αποτύπωνε τη ζωή κι ανέλυε τον προορισμό της. Από την άποψη αυτή το έργο που τον χαρακτηρίζει απόλυτα είναι τα βιβλία του «Γη των Ανθρώπων» και το «Ταχυδρομείο του Νότου», που αποτελούν το απάνθισμα της φιλοσοφίας του.

Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αφιερώθηκε στην κατάκτηση των αιθέρων της πολιτικής αεροπορίας, της οποίας είναι ιστορικά απ' τους μεγάλους προδρόμους , ήταν ηγετικός παράγων της δημιουργίας της πρώτης διεθνούς γαλλικής εμπορικής εταιρείας από την οποία ξεπήδησε η Air France, ήταν δοκιμαστής αεροπλάνων της Air France και πολέμησε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πτώση της Γαλλίας, όπου και παρασημοφορήθηκε για να σκοτωθεί τελικά το 1944. Η Γαλλία και οι γαλλόφωνες χώρες τιμούν με το όνομά του σωρεία δρόμων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το διεθνές αεροδρόμιο της Λυών ονομάζεται Σαιντ-Εξυπερύ.

Τα βιβλία του και η ζωή του έχουν γίνει θέματα περίπου 10 ταινιών, αν και μερικές από αυτές έχουν χαθεί από τις προπολεμικές ταινιοθήκες.

 Ο Μικρός Πρίγκιπας

Το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκιπας» γράφηκε μεν για παιδιά, αλλά είναι ένα αρκετά φιλοσοφημένο έργο το οποίο κατακρίνει και ειρωνεύεται τον κόσμο των μεγάλων. Τα σχέδια του βιβλίου είναι δικά του.

Στον Μικρό πρίγκιπα υπάρχουν σχεδόν ανεξάρτητα κεφάλαια με μια μικρή διδακτική ιστορία στο καθένα.

Το βιβλίο λοιπόν, είναι αντιπολεμικό και μιλά για την αγάπη και τη φιλία, οι οποίες για να αναπτυχθούν πρέπει να υπάρχει ειρήνη. Είναι ένα συμβολικό παραμύθι που γράφτηκε στην Αμερική, όπου είχε καταφύγει ο συγγραφέας μετά την υποταγή της Γαλλίας στη Γερμανία. Το περιεχόμενό του είναι ένα μήνυμα στη δοκιμαζόμενη πατρίδα του μακριά απ' την οποία νιώθει εξόριστος, χαμένος, όπως ο μικρός πρίγκιπας μακριά απ' τον πλανήτη του. Υπάρχουν παραμυθικοί ρόλοι: πρίγκιπας, τριαντάφυλλο, αλεπού, καθώς και συμβολισμοί που υποκρύπτουν: βαθμιαία πορεία προς τη γνώση μέσω της κοινωνικοποίησης, μετάβαση από τον κόσμο του παιδιού στη ζωή, στις σχέσεις και υποχρεώσεις του ενηλίκου.

ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ : ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2015-2016

http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-2622754/

Οι μαθητές γράφουν τα δικά τους ποιήματα...

Αν δεν με ήξερα καλά, δεν θα μου έκανα παρέα,

αλλά έλα που γεννήθηκα με μένα σιαμαία,

κι είμαι δεμένος πάντα με το άλλο μου εγώ,

εκείνο που κρατώ κρυφό μέχρι να πέσει η αυλαία.

Σκέφτομαι διάφορα τελευταία,

μεγάλα λόγια δεν έχουν ανάγκη κεφαλαία,

η πιο μεγάλη προσωπικότητα που 'χα δει

φερόταν σαν μικρό παιδί, γι' αυτό ήταν σπουδαία.

Τη νέα μου ζωή θα χαρακτήριζα μοναχικά ωραία

βρήκα μια πλευρά από το νόμισμα και το 'ριξα,

θέμα χρόνου να μάθεις ότι το παν είναι αλλού

άσε τι νόμιζες και τι νόμιζα.

Φόρεσα τα μάτια σου και τρόμαξα που είδα πως με είδες

γεράκι σημαίνει πετάω πάνω από ελπίδες

κι ό,τι διακρίνω γράφω, διακρίνω πάγο,

έλα πιο κοντά για να σε μάθω.

Πολίτες όνειρα γλυκά,

φιλικά προσκείμενος σ' εκείνο που σε αφυπνίζει πάντα,

έκανες λάθος που νομίζεις ότι έφτασες στο φως

είναι απλά μια λάμπα.

Φαίνομαι μικρός και μάλλον θα’ μαι παρών στο να θυμάμαι

πόσο εύκολα γεννιέσαι και πεθαίνεις

 είμαι ενήμερος

μονάχα έρωτας και πίκρα μου μένει απ’ το λαό

και μάλιστα για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος.

Σίγουρα δεν είμαι τόσο σίγουρος

γιατί δεν είσαι σίγουρη και με κοιτάς αμφίβολα,

λέω ν' αλλάξω στάση

σήμερα ζωγραφίζω σύννεφα

μ' εκείνο το λευκό που πάντα ήθελα.

                                                                        Χ.Μ.


Υστερόγραφο

Κάθε ματιά ξανά μας φέρνει πιο κοντά
και θυμάμαι όλα τα βράδια που μιλούσες μαζί μου,
θυμάμαι που δεν έβγαινε η αναπνοή μου.
Με τη βροχή τους τοίχους με μανία να χτυπά
και να μη με νοιάζει,
γιατί όσο κι αν με τρομάζει
σε θέλω ξανά πιο κοντά.
Σ' αυτή τη ζωή που όλα ασπρόμαυρα μοιάζουν
μιλιά απ'το στόμα δεν τολμά να βγει.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω την αυγή
να χαράξει επιτέλους σ' αυτόν τον άγριο κόσμο.
Βγες απ'το σπίτι και δώσε μου δυο πινέλα,χαρτί,χαμόγελα και φαντασία.
Ας φτιάξουμε έναν κόσμο που να έχει αξία...
Τα αμάξια γρήγορα το δρόμο να περνάνε
κι εσύ να με κοιτάζεις με μάτια λυπημένα.
Αχ, να ήξερες τι σημαίνεις, μάτια μου, για μένα.
Σ' έναν κόσμο που μυρίζει καμένο η αισιοδοξία μας καράβι βουλιαγμένο.
Σε ένα όνειρο όπου κανείς δεν πανηγυρίζει,
ποιος βρίσκει δύναμη τον κόσμο να γυρίσει;
Μα σήκω επάνω!
Ήρθε η ώρα να ακούσεις, να αφουγκραστείς ό,τι σε περιμένει.
Είναι η ζωή σου όχημα που δεν αναμένει.
Ίσως κάποια στιγμή όλα να τα καταλάβεις,
ίσως να' ναι αργά και το τρένο να χάνεις.
Μα να μη φοβηθείς!
Μη ρωτάς για χαμένους...
Ψάξε μέσα σου για δρόμους φωτισμένους.
Ξύπνα γρήγορα πριν το νόημα χάσεις,
σ' άλλους ουρανούς μην κοιτάς να αποδράσεις.
Πάρε με αγκαλιά, έλα και πάμε.
Να μου γελάς, ποτέ μην το ξεχνάς,
να χαμογελάς.
Στα μάτια τους άλλους βαθιά να κοιτάς.
Και ποιος ξέρει;
Ίσως κάποια στιγμή ρόδινα να γίνουν όλα πάλι.
Τα όνειρα πραγματικότητα να γίνονται
κι αυτή η γλυκιά η ζάλη από παντού να ξεχειλίζει,
τους πάντες να γεμίζει, τα πάντα να φωτίζει.
Μα έχω μια απορία...
Όταν με ακούς να σου φωνάζω με τόση μανία πως σ'αγαπώ,
γιατί τα μάτια κατεβάζεις και τα κλάματα βάζεις;
Γιατί την πλάτη μου γυρίζεις, την πόρτα κλείνεις και το όνειρο ξανασβήνεις;

                                                                            Α.Μπ.
  


Άκου, άκου το τέμπο!
Είναι ο χορός που μου χρωστάς,
χωρίς αυτόν εγώ δεν φεύγω.
Είναι που δεν μιλώ πολύ,
μα έτσι κι αλλιώς δεν αρκούν οι λέξεις
ένα συναίσθημα να εκφραστεί.
Μεσολαβούν τόσα νοήματα,
μα γεφυρώνεται το χάσμα,
όταν ακολουθείς τα βήματα.
Ένα σου άγγιγμα αρκεί
Είναι το χάδι που μπορεί να πει πιο πολλά από ένα φιλί.
Και δεν μιλάμε, ούτε κοιτιόμαστε πια.
Στο δωμάτιο τα φώτα είναι κλειστά.
Κι αν έχει νόημα να βλέπουμε όνειρα,
είναι γιατί ψάχνουμε πυγολαμπίδες παίζοντας τυφλόμυγα.
Κι αν συνεχίζεις στο σκοτάδι να χορεύεις,
είναι γιατί δεν έμαθες να τρέχεις
είναι γιατί οι ανηφόρες σε κουράζουν
Γιατί μου μοιάζουν, γιατί σου μοιάζουν.
Κοφτές ανάσες, βαριά τα πόδια και αφήνομαι.
Αφέσου, θα σε πιάσω, σου τ' ορκίζομαι.
Κι αν τύχει κατά λάθος να ξεφύγω απ' το ρυθμό,
μην πεις κακία,
θα έχουμε ακόμα μια ευκαιρία...
Υ.Γ. Το μέρος που χαιρετηθήκαμε για πρώτη φορά
έτυχε να είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που χαιρετηθήκαμε την τελευταία.
Ένας πεζόδρομος έξω από έναν σταθμό του αστικού.
Να που ζήσαμε κι εμείς - οι χλιαροί - κάτι που να θυμίζει ταινία!

                                                                                 Χ.Μ.


Σ' έχω ερωτευτεί

Σαν χάνομαι στον κόσμο μου, τα μάτια σου θυμάμαι.
Δυο μάτια πράσινα, πανέμορφα, με λάμψη αληθινή.
Που τα ζηλεύουν ο Θεός και όλοι οι αγγέλοι,
Γιατί αυτά είναι μαγικά, μιλάνε στη σιωπή.

Σαν βυθιστώ στις σκέψεις μου,το γέλιο σου ακούω
Που είναι σαν νανούρισμα στης νύχτας τη σιωπή.
Και μες του ανέμου τη βουή σαν πέπλο με τυλίγει
Κι εγώ πετώ ελεύθερη, μακριά από τη γη.

Σαν με κρατάς στα χέρια σου, χορεύει η καρδιά μου
Θαρρείς με βήμα σταθερό σε σένα οδηγεί.
Εάν τη θέλεις, πάρτηνε, χωρίς αυτήν θα ζήσω,
μα αυτή χωρίς εσένα αδυνατεί να ζει.

Όταν ζυγώνει το πρωί, σε νιώθω εκεί σιμά μου
Και τρυφερά να με ξυπνάς με ένα σου φιλί.
Όχι, δεν είναι όνειρο που έρχεται στο νου μου
Είναι που ξέρω πια καλά πως σ'έχω ερωτευθεί.

                                                                    Ι.Α.




Σε περιμένουνε
Τους ακούω να χειροκροτάνε
Βγες απ' το καμαρίνι γρήγορα
Οι θεατές για αίμα διψάνε
κι είναι περισσότερο υποκριτές απ' τους ηθοποιούς.
Σου είπα να φύγουμε κι εσύ με ρώταγες για πόσο
Μα ο Έρωτας καμία σχέση δεν έχει με ερωτήσεις
ούτε μετριέται σε μέρες και μήνες
Όσοι κρατούν πισινές δεν είναι ερωτευμένοι
κι όποιος ονειρεύεται να ξεφύγει
οφείλει πρώτα να ξυπνήσει.
Μα εσύ κοιμάσαι ακόμα
και προτιμάς το σανίδι απ' τη ζωή.
Λες κι έχουν καμιά διαφορά πέραν της υποχρέωσης να υπακούς στον σκηνοθέτη.
Αυτοσχεδίασε για να σωθείς
Αγνόησε τα εύσημα των ηλιθίων
και τα παλαμάκια τους
Τι ξέρουν μωρέ κι αυτοί από θέατρο;

                                                                     Χ.Μ.





Η ζωή μου στο κενό

Έφυγες τόσο νωρίς,
ανυποψίαστα κι αθόρυβα.
Ποτέ δεν το περίμενα.
Απλά γύρισα και τότε εσύ δεν ήσουν εκεί.

Σε αναζήτησα παντού,
αλλά πουθενά δεν σε βρήκα.
Μπάζει συνεχώς η σκιά σου
από το παράθυρο του δωματίου μου.

Σε σκέφτομαι κάθε βράδυ
και δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου
σαν τις στάλες της βροχής πάνω στα ανθισμένα τριαντάφυλλα.

Η απουσία σου είναι ένα κενό
βαθιά ριζωμένο στην καρδιά μου.
Η σκέψη σου έρχεται και φεύγει
σαν το τρένο μέσα στην καταχνιά.

Πονάω πολύ, όταν σκέφτομαι ότι δεν θα ξαναγυρίσεις πίσω...

                                                                     Ε.Π.


Η βροχή πέφτει πάνω μας
αλλά δεν με ενδιαφέρει
γιατί είμαι μαζί σου
κι εσύ μπορείς να κάνεις τον κόσμο να λάμπει.

Δεν μετράει ο τόπος κι ο χρόνος.
Ας είμαι μόνο μαζί σου κι όλα αλλάζουν.

                                                                     Ε. Τζ.



Νιφάδες χιονιού
πέφτουν απ' την ανθισμένη κερασιά.
Παρατήρησε τι ωραία που είναι!

Πέφτει ο ήλιος
πάνω στα φυλλώματά της
κι αυτή ξαναγεννιέται.

Επικρατεί ησυχία
καθώς μόνο το αεράκι
της μιλά και της κρατάει συντροφιά.

Κοίτα,
τα άνθη της κερασιάς γεννιούνται
τα λουλούδια ανθίζουν.

Μαζί με τον καθαρό αέρα 
έρχονται και τα πουλιά
χορεύοντας σε ξέφρενο ρυθμό.

Όλα μεγαλώνουν,
τα φύλλα πρασινίζουν
και τα άνθη μοσχοβολούν.

                                                              Ε.Π.



                                                                                                         

Είναι η αγάπη…

                              Δίχως λέξεις και δίχως διαδρομή,

                                 δίχως τέλος και δίχως αρχή,

                             το συναίσθημα αυτό χιλιοδιαβασμένο.

                            Η πηγή της θλίψης και της ευτυχίας,

                           της παρουσίας και ταυτόχρονα της απουσίας.

                                  Κι όπου γνωρίζεις την αγάπη,

                               αντικρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.

                                      Όταν κάποιος αγαπάει,

                               άλλοτε δακρύζει, άλλοτε πονάει

                                  κι άλλοτε είναι ευτυχισμένος.

                               Όταν κάποιος αγαπά,

                               είτε πλημμυρίζει από θλίψη είτε από χαρά,

                               θα βγει κερδισμένος…

                              γιατί έμαθε να αγαπά!

                                                                       

                                                                              Ν.Κ.

                                  

Το αύριο

                              Ο χρόνος κυλά τόσο γρήγορα…

                              Φεύγει μέσα από τα χέρια μας,

                             ξεγλιστρά ανάμεσα από τα δάχτυλά μας

                             σαν την άμμο…

                            Κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε…

                             Εμείς απλά ζούμε!

                             Ζούμε για να θυμόμαστε το χθες,

                             για να δεχόμαστε το σήμερα

                             και να περιμένουμε το αύριο.

                           Το απρόσωπο και αβέβαιο αύριο

                            Που δεν ξέρουμε ποιο θα είναι…   

                                                                             Β.Γ.

                                       Χαθήκανε τα όνειρα

                                 Και σπάσαν τα αισθήματα

                                   Συντρίμμια και απόνερα

                                      Ακούσια συνθήματα.

                                     Αγκάθι σε βαθιά πληγή

                                    Απήγαγαν το φως σου

                                    Δεν ξέρεις πλέον πού θα βγει

                                   Ψάχνεις τον εαυτό σου.

                                   Χτυπάνε βίαια, πονάς

                                   Παίρνεις μια καραμέλα

                                  Τους δείχνεις έτσι πως νικάς

                                   Έρωτας δίχως τρέλα.

                                   Τα δάκρυα μαζεύεις πια

                                    Ήρθε η ώρα να πετάξεις

                                   Η ελπίδα ζύγωσε ξανά

                                    Τρέξε να την αρπάξεις.

                                   Κι όπως σε σπρώχνουν

                                  Άνοιξε, να φύγεις, τα φτερά σου

                                 Να πέσεις εύχονται, κοιτούν

                                 Διώξ’ τους απ’ την καρδιά σου.

                                 Στο δάσος της υπομονής

                                 Έχτισες τη ζωή σου

                                  Άξιος είσαι μαχητής

                                 μεγάλη η αντοχή σου!

                                                                                    Ε.Ζ

Μην κλαις

με τα δάκρυα τίποτα δεν κερδίζεις,

τη βιόλα, πριν να ξεραθεί, 

πρέπει να την ποτίζεις.

Δεν ξέρεις τι είναι να πονείς

και να σου λένε οι άλλοι

δεν είσαι άνδρας που άφησες το δάκρυ να προβάλλει.

Τα γεράματα δεν σε προστατεύουν από τον έρωτα,

αλλά ο έρωτας σε προστατεύει 

απ' τα γεράματα.

Εφτιάξαμε μιαν εποχή 

που φίλος δεν υπάρχει

στους χίλιους να βρεθεί κανείς

κι αυτός συμφέρον θα' χει.

Εγώ πουλι μου σ' έμαθα

τα δυο φτερά ν' ανοίγεις,

μα δεν εσκέφθηκα ποτέ

μια μέρα πως θα φύγεις.

Ήντα το θέλω κι αν γυρνάς

κι είσαι μετανιωμένη

δεν χρησιμεύει το νερό

σε βιόλα ξεραμένη.

                                    Β.Π.

 

 

Τρία Χαϊκού, Γ.Σεφέρης

IA'

                              Πού να μαζεύεις
                             τα χίλια κομματάκια
                             του κάθε ανθρώπου.

IE'

                               Bουλιάζει ο κόσμος
                             κρατήσου, θα σ' αφήσει                                                       μόνο στον ήλιο.

IΣT'

                                   Γράφεις·
                              το μελάνι λιγόστεψε
                             η θάλασσα πληθαίνει.

Οι μαθητές γράφουν τα δικά τους χαϊκού...

                        

Μα όταν γελάς,
γελάνε και τα μάτια
και η ψυχή μαζί.

                            Κ.Γ.

Είμαι εδώ,
αλλά οι σκέψεις τριγυρνούν
σε άλλο κόσμο.

                            Σ.Π.

Κρατιέμαι σφιχτά
από ένα όνειρο.
Ας μην ξυπνήσω.

Ίσως κάπου 
σε ένα παράλληλο σύμπαν
όνειρα ταξιδεύουν.

                             Κ.Ν.


Φύση,
γλυκιά , απρόσμενη,
χρώματα πολλά στην παλέτα της.

                                             Γ.Ρ.


                                   

Άκρη πού να βρω;
Πνίγομαι από παντού.
Τι μένει να δω;
                                     Α.Τ.


Κοίτα, 
τ' άνθη της κερασιάς γεννιούνται,
τα λουλούδια ανθίζουν.

Νιφάδες χιονιού 
απ' την ανθισμένη κερασιά.
Ομορφιά!

                                     Ε.Π.
 


Η αγάπη γεννιέται
η αγάπη μένει
η αγάπη δεν πεθαίνει.

                                    Κ.Π.

Την αγάπη και την ειρήνη
δεν μπορεί κανείς 
να την νικήσει.
                                    Δ.Α.

Το στόμα κλειστό,
αέρας ψιθυρίζει 
όσα δεν σου είπα.

                                 Α.Π.

Κι αν τελικά εξαφανιστώ,
σε ποιον θα λείψω;
Και ποιος θα ψάξει να με βρει;

                                           Ο.Τ.

Όλο τον κόσμο γύρεψα για να σε βρω
τ' αστέρια ν' αγναντέψουμε
και τον καταγάλανο ουρανό.
                                                Λ.Π.

Η ζωή μου μια στενή πόρτα
που αν περάσω
χίλια καλά θα μου συμβούν.
                                               Σ.Σ.

Κοίτα τον ουρανό
κοίτα εμάς
κοίτα πόσο μικρός είναι ο κόσμος μας.
                                                              Θ.Γ.Κ. 

Παλιές αναμνήσεις
ζωής είναι μορφές
που ξεθωριάζουν.

Λες πως θα
αγγίξεις το φεγγάρι
κι όμως, είναι αδύνατο.

                                      Κ.Π.

Απόψε τ' άστρα
το' να με τ' άλλο
μοιάζουν να ψιθυρίζουν.
                                         Γ.Γκ.

Μου λείπεις
Παντού βλέπω τη μορφή σου
Θέλω να σε δω.
                                          Χ.Λ.

Όλοι διαβάζουμε το ίδιο
βιβλίο κι όμως όλοι λέμε
μια διαφορετική ιστορία.

Όταν ήμασταν μικροί,
θέλαμε να μεγαλώσουμε.
Τι στο καλό σκεφτόμασταν;

                                            Χ.Ε.

Τα μάτια σου τα γαλανά
απέραντα σαν τη θάλασσα
κι εγώ ναύτης στην τρικυμία τους.

                                                      Γ.Θ.

  Είμαστε όλοι
 ακούνητες μαριονέτες 
 που  οδεύουν προς τη φωτιά.

Τα μαλλιά σου ελεύθερα
χρυσόξανθα ανεμίζουν
και τα μάτια σου με αρρωσταίνουν.
                                                          Π.Χ.

Ο Θεός 
μου έδωσε πολλά προβλήματα,
αλλά μου έδωσε κι εσένα.

Ζήσε!
Ποτέ δεν ξέρεις αν θα είναι η τελευταία μέρα.
Ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο.

                                                            Δ.Κ.

Σαν τζάκι 
αναμμένο
εγώ σε προσμένω.

Ένα σημάδι 
μες στο σκοτάδι
είναι  το δικό σου χάδι.

Την ψυχή ήρθες 
και φώτισες
 σαν πυγολαμπίδα.

Ήρθες σαν άνοιξη, καρδιά μου,
κι έδιωξες
τη μοναξιά μου.

Το ένδυμά σου
λαμπερό ενθύμιο
μου είναι στο μυαλό.

Την καρδιά μου ράγισες εσύ
σαν να ήταν
από εύθραυστο γυαλί.

Στο βαθύ κατάμαυρο σκοτάδι
ακούω μια άγνωστη φωνή, 
εσύ είσαι Φωτεινή;
                                            Χ.Μ.

Ευχαριστώ, 
άλλη μια μέρα που τα μάτια μου άνοιξαν
και τα βλέφαρά μου χάιδεψε ο ήλιος.

Παλεύουμε για το παν
που ωστόσο είναι ένα τίποτα
και για ένα τίποτα που ωστόσο είναι το παν.

Σε τόσα μάτια ανάμεσα δύο θα ξεχωρίσεις
και θα χαθείς σ' αυτά, 
μα όχι στο χρώμα τους, στον τρόπο που σε κοιτάνε.

Δύσκολη η ζωή
και τα βήματά της πολλά κι ασταμάτητα.
Έλα να χορέψουμε.

 
Μάνα μου, πού είμαστε
πνίγομαι εδώ που μ' έφερες.
Ανάπνευσε, παιδί μου, ανάπνευσε.

                                                          Α.Σ.

Στο τέλος της υπομονής
υπάρχει μια ελπίδα
για τις καρδιές που' χουνε μαύρα φύλλα.

Μέσα στα μαύρα μάτια του
δίχως να υπερβάλλω
όλο τον κόσμο γνώρισα.

Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες
σε κάθε ευκαιρία κι ο αισιόδοξος 
ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία.

                                               Β. Π. 


Βραδιάζει τώρα,
στην ώρα της η νύχτα.
Εσύ πού είσαι;

Χωρίς αγάπη,
αφώτιστοι οι δρόμοι
κι ο ουρανός σου.

Αν ήμουν γάτα,
και τις 7 ζωές μου 
εσένα θ' αγαπούσα.
                                 Ζ.Μ.

Η ζωή είναι μικρή για δεύτερες σκέψεις,
δεύτερες ευκαιρίες
και δεύτερους ανθρώπους.
                                                 Κ.Π.

Όλα θα πάνε καλά στο τέλος.
Αν δεν πάνε καλά, 
τότε δεν είναι το τέλος.
                                                Στ.Χ.

Βρέχει έξω.
Κοίτα, έτσι είναι
και στην ψυχή μου.
                                     Α.Ντ.