Τρία Χαϊκού, Γ.Σεφέρης

IA'

                              Πού να μαζεύεις
                             τα χίλια κομματάκια
                             του κάθε ανθρώπου.

IE'

                               Bουλιάζει ο κόσμος
                             κρατήσου, θα σ' αφήσει                                                       μόνο στον ήλιο.

IΣT'

                                   Γράφεις·
                              το μελάνι λιγόστεψε
                             η θάλασσα πληθαίνει.

Οι μαθητές γράφουν τα δικά τους χαϊκού...

                        

Μα όταν γελάς,
γελάνε και τα μάτια
και η ψυχή μαζί.

                            Κ.Γ.

Είμαι εδώ,
αλλά οι σκέψεις τριγυρνούν
σε άλλο κόσμο.

                            Σ.Π.

Κρατιέμαι σφιχτά
από ένα όνειρο.
Ας μην ξυπνήσω.

Ίσως κάπου 
σε ένα παράλληλο σύμπαν
όνειρα ταξιδεύουν.

                             Κ.Ν.


Φύση,
γλυκιά , απρόσμενη,
χρώματα πολλά στην παλέτα της.

                                             Γ.Ρ.


                                   

Άκρη πού να βρω;
Πνίγομαι από παντού.
Τι μένει να δω;
                                     Α.Τ.


Κοίτα, 
τ' άνθη της κερασιάς γεννιούνται,
τα λουλούδια ανθίζουν.

Νιφάδες χιονιού 
απ' την ανθισμένη κερασιά.
Ομορφιά!

                                     Ε.Π.
 


Η αγάπη γεννιέται
η αγάπη μένει
η αγάπη δεν πεθαίνει.

                                    Κ.Π.

Την αγάπη και την ειρήνη
δεν μπορεί κανείς 
να την νικήσει.
                                    Δ.Α.

Το στόμα κλειστό,
αέρας ψιθυρίζει 
όσα δεν σου είπα.

                                 Α.Π.

Κι αν τελικά εξαφανιστώ,
σε ποιον θα λείψω;
Και ποιος θα ψάξει να με βρει;

                                           Ο.Τ.

Όλο τον κόσμο γύρεψα για να σε βρω
τ' αστέρια ν' αγναντέψουμε
και τον καταγάλανο ουρανό.
                                                Λ.Π.

Η ζωή μου μια στενή πόρτα
που αν περάσω
χίλια καλά θα μου συμβούν.
                                               Σ.Σ.

Κοίτα τον ουρανό
κοίτα εμάς
κοίτα πόσο μικρός είναι ο κόσμος μας.
                                                              Θ.Γ.Κ. 

Παλιές αναμνήσεις
ζωής είναι μορφές
που ξεθωριάζουν.

Λες πως θα
αγγίξεις το φεγγάρι
κι όμως, είναι αδύνατο.

                                      Κ.Π.

Απόψε τ' άστρα
το' να με τ' άλλο
μοιάζουν να ψιθυρίζουν.
                                         Γ.Γκ.

Μου λείπεις
Παντού βλέπω τη μορφή σου
Θέλω να σε δω.
                                          Χ.Λ.

Όλοι διαβάζουμε το ίδιο
βιβλίο κι όμως όλοι λέμε
μια διαφορετική ιστορία.

Όταν ήμασταν μικροί,
θέλαμε να μεγαλώσουμε.
Τι στο καλό σκεφτόμασταν;

                                            Χ.Ε.

Τα μάτια σου τα γαλανά
απέραντα σαν τη θάλασσα
κι εγώ ναύτης στην τρικυμία τους.

                                                      Γ.Θ.

  Είμαστε όλοι
 ακούνητες μαριονέτες 
 που  οδεύουν προς τη φωτιά.

Τα μαλλιά σου ελεύθερα
χρυσόξανθα ανεμίζουν
και τα μάτια σου με αρρωσταίνουν.
                                                          Π.Χ.

Ο Θεός 
μου έδωσε πολλά προβλήματα,
αλλά μου έδωσε κι εσένα.

Ζήσε!
Ποτέ δεν ξέρεις αν θα είναι η τελευταία μέρα.
Ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο.

                                                            Δ.Κ.

Σαν τζάκι 
αναμμένο
εγώ σε προσμένω.

Ένα σημάδι 
μες στο σκοτάδι
είναι  το δικό σου χάδι.

Την ψυχή ήρθες 
και φώτισες
 σαν πυγολαμπίδα.

Ήρθες σαν άνοιξη, καρδιά μου,
κι έδιωξες
τη μοναξιά μου.

Το ένδυμά σου
λαμπερό ενθύμιο
μου είναι στο μυαλό.

Την καρδιά μου ράγισες εσύ
σαν να ήταν
από εύθραυστο γυαλί.

Στο βαθύ κατάμαυρο σκοτάδι
ακούω μια άγνωστη φωνή, 
εσύ είσαι Φωτεινή;
                                            Χ.Μ.

Ευχαριστώ, 
άλλη μια μέρα που τα μάτια μου άνοιξαν
και τα βλέφαρά μου χάιδεψε ο ήλιος.

Παλεύουμε για το παν
που ωστόσο είναι ένα τίποτα
και για ένα τίποτα που ωστόσο είναι το παν.

Σε τόσα μάτια ανάμεσα δύο θα ξεχωρίσεις
και θα χαθείς σ' αυτά, 
μα όχι στο χρώμα τους, στον τρόπο που σε κοιτάνε.

Δύσκολη η ζωή
και τα βήματά της πολλά κι ασταμάτητα.
Έλα να χορέψουμε.

 
Μάνα μου, πού είμαστε
πνίγομαι εδώ που μ' έφερες.
Ανάπνευσε, παιδί μου, ανάπνευσε.

                                                          Α.Σ.

Στο τέλος της υπομονής
υπάρχει μια ελπίδα
για τις καρδιές που' χουνε μαύρα φύλλα.

Μέσα στα μαύρα μάτια του
δίχως να υπερβάλλω
όλο τον κόσμο γνώρισα.

Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες
σε κάθε ευκαιρία κι ο αισιόδοξος 
ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία.

                                               Β. Π. 


Βραδιάζει τώρα,
στην ώρα της η νύχτα.
Εσύ πού είσαι;

Χωρίς αγάπη,
αφώτιστοι οι δρόμοι
κι ο ουρανός σου.

Αν ήμουν γάτα,
και τις 7 ζωές μου 
εσένα θ' αγαπούσα.
                                 Ζ.Μ.

Η ζωή είναι μικρή για δεύτερες σκέψεις,
δεύτερες ευκαιρίες
και δεύτερους ανθρώπους.
                                                 Κ.Π.

Όλα θα πάνε καλά στο τέλος.
Αν δεν πάνε καλά, 
τότε δεν είναι το τέλος.
                                                Στ.Χ.

Βρέχει έξω.
Κοίτα, έτσι είναι
και στην ψυχή μου.
                                     Α.Ντ.