1. Οι Ολμέκοι
Μία από τις πρώτες μεσοαμερικανικές κοινωνίες, οι Ολμέκοι, κατοικούσαν στις τροπικές πεδιάδες του νότιο-κεντρικού Μεξικό. Τα πρώτα σημάδια των Ολμέκων χρονολογούνται από το 1400 π.Χ. στην πόλη San Lorenzo, όπου αποτελούσε το κέντρο τους, ενώ υποστηρίζονταν από δύο ακόμα κέντρα, τις περιοχές Tenochtitlan και Potrero Nuevo. Οι Ολμέκοι ήταν εξαιρετικοί κτίστες, ενώ οι αποικίες τους είχαν τελετουργικά ανάκτορα, αναχώματα, μεγάλες κωνικές πυραμίδες και πέτρινα μνημεία, συμπεριλαμβανομένου και ενός γιγάντιου κεφαλιού, που αποτελεί το πιο γνωστό δημιούργημά τους.
Ο πολιτισμός των Ολμέκων στηριζόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό στο εμπόριο, τόσο μεταξύ των ίδιων τους των περιοχών όσο και με άλλες μεσοαμερικανές κοινωνίες. Επειδή ήταν ένας από τους πρώτους και πιο προηγμένους μεσοαμερικανικούς πολιτισμούς την εποχή εκείνη, θεωρούνταν ως ο κύριος πολιτισμός που γέννησε τους περισσότερους μεσοαμερικανικούς πολιτισμούς.
Τι απέγιναν;
Γύρω στο 400 π.Χ., το ανατολικό μισό της γης των Ολμέκων ερήμωσε -πιθανότατα εξαιτίας των περιβαλλοντικών αλλαγών. Ίσως πάλι να μετακινήθηκαν εξαιτίας της ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή. Άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι δέχτηκαν επιδρομή, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιοι μπορεί να ήταν οι εισβολείς.
2. Οι Ναβαταίοι
10 πολιτισμοί που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς
Οι Ναβαταίοι ήταν ένας σημιτικός πολιτισμός, που κατοικούσε στην Ιορδανία, την Κανά και την Αραβία γύρω στον 6o αι. π.Χ. Είναι περισσότερο γνωστοί ως οι κτίστες της πόλης Πέτρα, που υπήρξε και πρωτεύουσά τους. Η Πέτρα είναι μία εντυπωσιακή πόλη, σκαλισμένη στην πλευρά ενός βράχου, με σημαντικότερο κτίριο το Khazneh, μία γιγάντια κατασκευή με έντονο το ελληνικό στοιχείο. Οι Ναβαταίοι ήταν εύποροι γιατί η πόλη τους υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς ενός μεγάλου εμπορικού δικτύου, μέσω του οποίου εμπορεύονταν ελεφαντόδοντα, μετάξι, μπαχαρικά, πολύτιμα μέταλλα και λίθους, λιβάνι, αρώματα και φαρμακευτικά σκευάσματα. Λόγω του εύρους που είχε αυτός ο εμπορικός δρόμος, ο πολιτισμός των Ναβαταίων είχε έντονες επιρροές από την ελληνιστική Ελλάδα, τη Ρώμη, την Αραβία και στην Ασσυρία. Σε αντίθεση με άλλες κοινωνίες της εποχής εκείνης, δεν υπήρχε δουλεμπόριο και κάθε μέλος της κοινωνίας συνεισέφερε στις εργασίες.
Τι απέγιναν;
Στη διάρκεια του 4ου αι. μ.Χ., οι Ναβαταίοι εγκατέλειψαν την Πέτρα και κανείς δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα το γιατί. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν πως η έξοδός τους ήταν οργανωμένη και όχι βιαστική, γεγονός που αποδεικνύει πως δεν εκδιώχθηκαν από κάποιον άλλο πολιτισμό. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι πως όταν οι εμπορικές οδοί, στις οποίες στηρίζονταν, μετακινήθηκαν προς τα βόρεια, δεν μπορούσαν πλέον να συντηρήσουν τον πολιτισμό τους και έτσι άφησαν πίσω τους την Πέτρα.
3. Η αυτοκρατορία των Αξουμιτών
10 πολιτισμοί που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς
Η αυτοκρατορία των Αξουμιτών ξεκίνησε τον 1o αιώνα μ.Χ. στη σημερινή περιοχή της Αιθιοπίας και πιστεύεται πως ήταν η πατρίδα της βασίλισσας του Σαβά. Το Αξούμ ήταν ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, με εξαγωγές ελεφαντόδοντου, γεωργικών προϊόντων και χρυσού σε ένα εμπορικό δίκτυο που εκτεινόταν σε όλη την Ερυθρά Θάλασσα και έφτανε μέχρι τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ανατολικά προς την Ινδία. Αυτός ήταν και ο λόγος που το Αξούμ ήταν μία εύπορη κοινωνία και ήταν ο πρώτος αφρικανικός πολιτισμός που απέκτησε δικό του νόμισμα, γεγονός εξαιρετικά σπουδαίο για τα αρχαία εκείνα χρόνια. Το χαρακτηριστικότερο μνημείο του Αξούμ είναι οι Στήλες, γιγάντιοι σκαλιστοί οβελίσκοι, που χρησίμευαν ως δείκτες βασιλικών και ευγενών τάφων. Οι πρώτοι Αξουμίτες λάτρευαν διάφορους θεούς, αλλά ο βασικότερος θεός τους ήταν ο Αστάρ. Το 324 μ.Χ., ο Βασιλιάς Εζάνα ο 2ος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και από τότε το Αξούμ ήταν μία ένθερμη χριστιανική κοινωνία, ενώ πολλοί θεωρούν πως αποτελεί και την πατρίδα της Κιβωτού της Διαθήκης.
Τι απέγινε;
Σύμφωνα με τον θρύλο, η Εβραία Βασίλισσα Ιουδίθ νίκησε την αυτοκρατορία των Αξουμιτών και έκαψε τις εκκλησίες της και όλα τα βιβλία. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως μία νότια παγανιστική βασίλισσα οδήγησε στην παρακμή των Αξουμιτών. Κάποιες θεωρίες αποδίδουν την εξαφάνισή τους στην κλιματική αλλαγή, την απομόνωσή τους από το εμπόριο και την καταστροφή των καλλιεργειών τους, που οδήγησε στη λιμοκτονία.
4. Οι Μυκηναίοι
10 πολιτισμοί που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς
Οι Μυκηναίοι εμφανίστηκαν γύρω στο 1600 π.Χ. και ο πολιτισμός τους ήταν εξαπλωμένος σε δύο νησιά και στη νότια ηπειρωτική χώρα. Έχτισαν και κυρίεψαν πολλές μεγάλες πόλεις όπως τις Μυκήνες, την Τίρυνθα, την Πύλο, την Αθήνα, τη Θήβα, τον Ορχομενό, τον Ιωλκό και την Κνωσό. Πολλοί αρχαίοι ελληνικοί μύθοι είναι επικεντρωμένοι στις Μυκήνες, συμπεριλαμβανομένου και του θρύλου του Βασιλιά Αγαμέμνονα, που υπήρξε επικεφαλής των ελληνικών στρατευμάτων κατά τον Τρωικό Πόλεμο. Οι Μυκηναίοι ήταν μία κυρίαρχη ναυτική δύναμη και χρησιμοποίησαν την ικανότητά τους αυτή για το εμπόριο με άλλα κράτη. Λόγω της έλλειψης φυσικών πόρων, εισήγαγαν πολλά αγαθά και τα μετέτρεπαν σε αντικείμενα προς πώληση, επομένως ήταν εξαίρετοι τεχνίτες, πασίγνωστοι σε όλο το Αιγαίο για τα όπλα και τα κοσμήματά τους.
Τι απέγιναν;
Κανείς δεν γνωρίζει με απόλυτη σιγουριά, αλλά μία θεωρία είναι πως οι αναταραχές μεταξύ της αγροτικής και της άρχουσας τάξης οδήγησαν στο τέλος του μυκηναϊκού πολιτισμού. Άλλες θεωρίες αποδίδουν την παρακμή τους στη διακοπή των εμπορικών οδών ή σε φυσικούς παράγοντες όπως οι σεισμοί. Η πιο δημοφιλής όμως θεωρία είναι πως δέχτηκαν επίθεση από έναν βόρειο πολιτισμό, τους Δωριείς (που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μετά την πτώση των Μυκηναίων) ή τους Λαούς της Θάλασσας (που εκείνη την εποχή μετανάστευαν από τα Βαλκάνια προς τη Μέση Ανατολή).
5. Η αυτοκρατορία των Χμερ
Η αυτοκρατορία των Χμερ προήλθε από το Βασίλειο της Τσενία, που αποτελεί τη σημερινή Καμπότζη, γύρω στον 9o αι. μ.Χ. και έγινε μία από τις πιο ισχυρές αυτοκρατορίες στη Νοτιοανατολική Ασία. Η αυτοκρατορία είναι γνωστή στους περισσότερους ως ο πολιτισμός που έχτισε το Ανγκόρ, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Καμπότζης. Οι Χμερ ήταν ένας εξαιρετικά ισχυρός και πλούσιος πολιτισμός, ανοιχτός σε διάφορες θρησκείες όπως ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός, ο Τεραβάντα Βουδισμός και η Μαχαγιάνα, που αποτελούσαν και τις κύριες θρησκείες της αυτοκρατορίας. Η αυτοκρατορία είχε και μεγάλη στρατιωτική δύναμη, κυρίως λόγω των πολέμων με τους Χαμ και τους Ανιμιστές.
Τι απέγινε;
Η πτώση της αυτοκρατορίας των Χμερ αποδίδεται στον συνδυασμό διαφόρων παραγόντων. Ο πρώτος είναι ότι η αυτοκρατορία διοικούνταν από έναν Βασιλιά Θεό, και με την είσοδο του Τεραβάντα Βουδισμού, που διδάσκει αυτό-φώτιση, η ηγεσία άρχισε να κλονίζεται. Όλο αυτό οδήγησε στην έλλειψη επιθυμίας να δουλέψουν για τον Βασιλιά, με αποτέλεσμα να μειωθεί η ποσότητα των τροφών που παράγονταν. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τζαγιαβαρμάν του 7ου, κατασκευάστηκε ένα περίτεχνο οδικό δίκτυο, ώστε να διευκολυνθεί η μεταφορά των αγαθών και των στρατευμάτων σε όλη την Αυτοκρατορία. Κάποιοι μελετητές, όμως, υποστηρίζουν πως αυτοί οι δρόμοι λειτούργησαν εναντίον τους, διευκολύνοντας τους εισβολείς, όπως τους Αγιούταγια, να φτάσουν απευθείας στο Ανγκόρ.
6. Ο πολιτισμός των Κουκουτένι-Τριπολί
Στη Ρουμανία υπήρχαν οι Κουκουτένι, στην Ουκρανία οι Τρυπιλίοι και στη Ρωσία οι Τριπολί: ένας νεολιθικός πολιτισμός που άνθισε μεταξύ του 5500 π.Χ και του 2750 π.Χ. Για το ύψος τους, οι Κουκουτένι-Τριπολί είχαν φτιάξει τα μεγαλύτερα νεολιθικά κτίρια στην Ευρώπη, κάποια από τα οποία στέγαζαν μέχρι και 15.000 άτομα. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια αυτού του πολιτισμού είναι πως κάθε 60 με 80 χρόνια έκαιγαν ολόκληρο το χωριό τους και το ξανάφτιαχναν πάνω από το παλιό. Ο πολιτισμός αυτός ήταν μητριαρχικός, με τις γυναίκες να είναι επικεφαλής του νοικοκυριού, ενώ ασχολούνταν με τις γεωργικές δουλειές, την κεραμική και την υφαντουργία. Οι άντρες ήταν κυνηγοί, έφτιαχναν εργαλεία και ήταν υπεύθυνοι για τη φροντίδα των ζώων. Η θρησκεία τους επικεντρωνόταν στην Μεγάλη Μητέρα Θεά, η οποία ήταν σύμβολο της μητρότητας και της γονιμότητας της Γης, ενώ λάτρευαν ακόμα τον ταύρο (που συμβόλιζε τη δύναμη, τη γονιμότητα και τον ουρανό) και το φίδι (που συμβόλιζε την αιωνιότητα και την αιώνια κίνηση).
Τι απέγινε;
Μία από τις επικρατέστερες θεωρίες για το τέλος του πολιτισμού των Κουκουτένι-Τριπολί είναι η θεωρία Κουργκάν, που υποστηρίζει πως κυριεύθηκαν από τον πολεμοχαρή λαό Κουργκάν. Εντούτοις, νεότερες αρχαιολογικές μελέτες αποδίδουν την εξαφάνισή τους σε μία δραματική κλιματική αλλαγή, που οδήγησε σε μία από τις χειρότερες ξηρασίες στην ιστορία της Ευρώπης, και κατέστρεψε έναν πολιτισμό που στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στη γεωργική καλλιέργεια.
7. Οι Κλόβις
Οι Κλόβις είναι ένας προϊστορικός ιθαγενής πολιτισμός της Αμερικής, που χρονολογείται πίσω στο 10000 π.Χ. Ήταν εγκατεστημένοι στις νότιες και κεντρικές πεδιάδες της Βόρειας Αμερικής, ενώ αναγνωρίστηκαν αρχαιολογικά από τις σμηλευμένες μύτες πυρόλιθου, που ονομάστηκαν και μύτες Κλόβις. Τις μύτες αυτές τις χρησιμοποιούσαν στην άκρη της λόγχης για να κυνηγήσουν μεγάλα ζώα, όπως μαμούθ και βίσωνες, και μικρά ζώα, όπως, ελάφια και κουνέλια. Οι Κλόβις ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που κατοίκησαν τον Νέο Κόσμο και θεωρούνται πρόγονοι όλων των Βορειοαμερικανικών και Νοτιοαμερικανικών ιθαγενών πολιτισμών. Πολλοί μελετητές πιστεύουν πως διέσχισαν τη Βεριγγεία, από τη Σιβηρία προς την Αλάσκα, κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων, και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν νότια, σε πιο ζεστό κλίμα.
Τι απέγιναν;
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες γύρω από την εξαφάνιση του πολιτισμού των Κλόβις. Η πρώτη θεωρία υποστηρίζει πως μία μείωση της μεγαπανίδας, σε συνδυασμό με μία μείωση της κινητικότητας του πολιτισμού, τους οδήγησε στο διασκορπισμό και στο σχηματισμό νέων μικρότερων πολιτισμών, όπως ο πολιτισμός Φόλσομ. Μία άλλη θεωρία είναι πως τα μαμούθ και διάφορα άλλα είδη άρχισαν να εξαφανίζονται, λόγω του υπερβολικού κυνηγιού, με αποτέλεσμα οι Κλόβις να μην μπορούν να βρουν πλέον τροφή για να ζήσουν. Μία τελευταία θεωρία αναφέρει έναν κομήτη, που συνετρίβη στη Γη, στην περιοχή Great Lakes και έπληξε σημαντικά τον πολιτισμό των Κλόβις.
8. Ο Μινωικός Πολιτισμός
Οι Μινωίτες, που πήραν το όνομά τους από τον Βασιλιά Μίνωα, ζούσαν στη σημερινή Κρήτη από το 3000 π.Χ. μέχρι το 1000 π.Χ. Στην ελληνική μυθολογία, η Μινώα ήταν η Γη του Ταύρου και του γιού του, του Μινώταυρου -του μυθικού τέρατος, που ήταν μισός άνθρωπος και μισός ταύρος και ζούσε μέσα στο λαβύρινθο, σκοτώνοντας οποιονδήποτε τολμούσε να περάσει μέσα. Στην πραγματικότητα, ο Μινωικός Πολιτισμός είναι ο πρώτος γνωστός πολιτισμός στην Ευρώπη. Σήμερα, αυτό που έχει απομείνει από τον Μινωικό πολιτισμό είναι τα παλάτια και τα τεχνουργήματα που βρίσκονταν μέσα σε αυτά. Οι Μινωίτες ήταν ένας κοινωνικά οργανωμένος, καλλιτεχνικός και εμπορικός πολιτισμός. Αρχικά, μιλούσαν τη Γραμμική Α, η οποία στην πορεία αντικαταστάθηκε από τη Γραμμική Β. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξη στρατιωτικού πολιτισμού στα μινωικά παλάτια και φαίνεται πως η δύναμή τους ήταν καθαρά οικονομική. Παρόλο που οι Μινωίτες εξαφανίστηκαν, ο πολιτισμός τους κληρονομήθηκε από άλλους πολιτισμούς, όπως οι Μυκηναίοι και στη συνέχεια οι ελληνιστικοί Έλληνες.
Τι απέγινε;
Πολλοί μελετητές πιστεύουν πως οι Μινωίτες εξαφανίστηκαν εξαιτίας μίας ηφαιστειακής έκρηξης στη Θήρα (Σαντορίνη) αλλά υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι επέζησαν. Εντούτοις, η έκρηξη κατέστρεψε όλα τα φυτά και οδήγησε σε λιμοκτονία, ενώ κατέστρεψε και τα πλοία τους, με αποτέλεσμα να βρεθούν αντιμέτωποι με την οικονομική παρακμή. Πιστεύεται ακόμα ότι την ίδια περίοδο δέχτηκαν και εισβολή, πιθανότατα από τους Μυκηναίους.
9. Οι Ανασάζι
Οι Ανασάζι ήταν ένας ιθαγενής Αμερικανικός πολιτισμός, που εμφανίστηκε στην περιοχή Four Corners των ΗΠΑ (στο σημείο όπου συναντιούνται το Νέα Μεξικό, η Αριζόνα, το Κολοράντο και η Γιούτα) περίπου το 1200 π.Χ. Οι πρώτοι Ανασάζι ήταν κυνηγοί και συλλέκτες τροφής, που έμεναν σε σπίτια μέσα σε κοιλώματα. Στην πορεία, ανέπτυξαν τη φυτοκομία και ξεκίνησαν να καλλιεργούν καλαμπόκι, φασόλια και κολοκύθια. Σε αρχαιολογικούς τόπους των Ανασάζι έχουν βρεθεί ακόμα κεραμικά, περίτεχνα καλάθια, σανδάλια, ρούχα από γούνα κουνελιού, πέτρες αλέσματος, γαβάθες και βέλη. Οι Ανασάζι είχαν σκάψει ολόκληρες πόλεις σε βραχώδεις πλαγιές, σαν αυτές της Mesa Verde και του Bandelier, ή τις έφτιαχναν εξ’ ολοκλήρου από πέτρα ή πλίνθους, όπως το Chaco Canyon. Οι πόλεις αυτές φιλοξενούσαν πολλές πολιτιστικές και αστικές εκδηλώσεις, ενώ συνδέονταν μεταξύ τους με ένα οδικό δίκτυο εκατοντάδων μιλίων.
Τι απέγιναν;
Γύρω στο 1300 μ.Χ. οι Ανασάζι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στους βράχους και διασκορπίστηκαν. Πολλοί μελετητές πιστεύουν πως, εξαιτίας μίας πληθυσμιακής έκρηξης, των ελαχίστων μεθόδων καλλιέργειας και μίας ξηρασίας που χτύπησε την περιοχή, ήταν πολύ δύσκολο για τους Ανασάζι να καλλιεργήσουν τροφή, με αποτέλεσμα να μετακινηθούν προς το Rio Grande ή το Hopi. Πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν πως η κλιματική αυτή αλλαγή δεν εξηγεί από μόνη της την παρακμή των Ανασάζι, ενώ υπήρξαν και άλλοι παράγοντες που συνέβαλαν, κυρίως κοινωνικοί και πολιτικοί.
10 .Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού
Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού ή πολιτισμός των Χαράπας αναπτύχθηκε από το 3300 έως το 1300 π.Χ σε μία περιοχή που είχε το μέγεθος περίπου της Δυτικής Ευρώπης, εκεί που βρίσκεται σήμερα το Πακιστάν και η δυτική Ινδία. Παρόλο που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αρχαίους πολιτισμούς, ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τους Χαράπας, και αυτό γιατί η γλώσσα τους δεν αποκρυπτογραφήθηκε ποτέ. Αυτό που είναι γνωστό είναι πως έχτισαν πάνω από 100 πόλεις και χωριά, με τις πόλεις να είναι σε οργανωμένη διάταξη και να έχουν ένα περίτεχνο αποχετευτικό σύστημα, με εσωτερικές τουαλέτες. Επίσης, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν στρατιωτική δραστηριότητα, επομένως ήταν ένας φιλήσυχος πολιτισμός. Οι Χαράπας υπήρξαν ικανότατοι αστρονόμοι και πεπειραμένοι αγρότες, καλλιεργώντας σιτάρι, κριθάρι, αρακά, πεπόνια, σουσάμι και βαμβάκι (ήταν ο πρώτος πολιτισμός που έφτιαξε βαμβακερά ρούχα), ενώ διέθεταν και ζώα, όπως βοοειδή και ελέφαντες.
Τι απέγινε;
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες ως προς το τι συνέβη στον πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού. Κάποιοι πιστεύουν πως παρήκμασαν λόγω των περιβαλλοντικών αλλαγών, ενώ υπάρχει και μία δημοφιλής θεωρία που θέλει τους Αρειανούς να επιτέθηκαν στους Χαράπας γύρω στο 1500 π.Χ.
AΖΤΕΚΟΙ
Με τον αδόκιμο πλέον όρο Αζτέκοι εννοείται ο κυρίαρχος πολιτισμός της πρόσφατης μετακλασικής περιόδου στην πυκνοκατοικημένη λεκάνη του Μεξικού, ο οποίος έφθασε στο σημείο να ελέγξει τις μεγάλες μεσοαμερικανικές περιοχές, βόρεια του κόλπου του Τεουαντεπέκ (Tehuantepec). Η προέλευση των Αζτέκων συνδέεται με τις μετακινήσεις πληθυσμών των προσφύγων Τολτέκων και της μετανάστευσης των Τσιτσιμέκων που εγκαταστάθηκαν στη λεκάνη του Μεξικού γύρω στο 1000, εγκαθιδρύοντας μικρά κράτη. Οι δυναστείες αυτών των κρατών διεκδικούσαν την καταγωγή τους από τους Τολτέκους και υιοθέτησαν τις ιδεολογίες τους, όπως επίσης την θεϊκής καταγωγής βασιλεία.
Οι Αζτέκοι, επίσης γνωστοί ως Τενότσα (Tenochca) ή Μέσικα (Mexica), ήταν η τελευταία φυλή Τσιτσιμέκων από το Αζτλάν, η οποία μετακινήθηκε πιθανώς εξαιτίας ξηρασίας ή υπερπληθυσμού. Μετά από αρκετές μετακινήσεις εγκαταστάθηκαν σε μερικές ακατοίκητες ελώδεις νήσους κοντά στη δυτική ακτή της λίμνης Τεξκόκο (Texcoco) όπου, σύμφωνα με τον θρύλο, είδαν έναν οιωνό, ένδειξη της περιοχής στην οποία έπρεπε να χτιστεί η πρωτεύουσά τους: έναν αετό με ένα φίδι στο ράμφος του να κάθεται σε έναν κάκτο. Οι δίδυμες πόλεις Τενοτστιτλάν (Tenochtitlán) και Τλατελόλκο (Tlatelolco) ιδρύθηκαν το 1325 ή το 1345.
Οι Αζτέκοι μιλούσαν τη γλώσσα που ονομάστηκε αργότερα κλασική, μια παλιότερη μορφή της σημερινής ιθαγενούς γλώσσας του Μεξικού νάουατλ.
Προσεγγιστικός χάρτης της αυτοκρατορίας των Αζτέκων
Εξάπλωση
Το 1367 οι Αζτέκοι άρχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως μισθοφόροι στον κυβερνήτη της πόλης κράτους των Τεπανέκων Αζκαποτζάλκο (Azcapotzalco). Ο Αζκαποτζάλκο διεκδικούσε από τους κυβερνήτες της Τεξκόκο την επικυριαρχία των νέων κρατών των Τσιτσιμέκων. Με μια σειρά συμμαχιών και εξεγέρσεων οι πόλεις των Αζτέκων έγιναν μεγαλύτερες και πλουσιότερες, με τους ίδιους τους Αζτέκους να αυξάνουν όλο και περισσότερο τη δύναμή τους. Το 1434 οι κυβερνήτες της πόλης των Αζτέκων Τενοτστιτλάν συνέπηξαν την αποκαλούμενη Τριπλή Συμμαχία με τους κυβερνήτες της Τεξκόκο και της Τλακόπαν. Όλα τα άλλα μικρά κράτη στη λεκάνη έγιναν φόρου υποτελή στη συμμαχία. Περί το 1500 υπολογίζεται ότι η Τριπλή Συμμαχία ήλεγχε μια περιοχή 200.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πιθανώς έναν πληθυσμό 10 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η πλήρης κυριαρχία των Αζτέκων επί της Συμμαχίας επετεύχθη περίπου το 1502.
Τέχνη
Η χειροτεχνία ήταν σημαντική υπόθεση, οι δε καλλιτέχνες των Αζτέκων ήταν άριστοι λιθοξόοι, που εκτός του λίθου χρησιμοποιούσαν οψιανό, διάφανους κρυστάλλους και πράσινο νεφρίτη. Άλλα έθνη, ιδιαίτερα οι Μιξτέκοι (Mixtec) της Οαχάκα (Oaxaca) προώθησαν την πολύχρωμη κεραμική, την κατασκευή θαυμάσιων χρυσών κοσμημάτων και περίπλοκων μωσαϊκών.
Οι Αζτέκοι είχαν επίσης ειδικευμένους γραφείς, που σχεδίαζαν και ζωγράφιζαν τα εικονογράμματα, και εξειδικευμένους τεχνίτες που ασχολούνταν μόνο με τη σύνθεση φτερών για την κατασκευή πολυτελών ενδυμάτων και καλυμμάτων κεφαλής, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι ευγενείς. Για τα χρώματά τους χρησιμοποιούσαν φυτικές ουσίες, ορυκτά και όστρεα, στα οποία πρόσθεταν φυτικό λίπος.
Θρησκεία
Κύρια λήμματα: Μυθολογία Αζτέκων και Ανθρωποθυσίες Αζτέκων
Οι Αζτέκοι κληρονόμησαν από τους Τολτέκους και τους Μάγια την πρακτική της ανθρωποθυσίας. Πίστευαν ότι οι κύριες θεότητές τους, ο Ουιτζιλοπότστλι και ο Τεζκατλιπόκα, έπρεπε διαρκώς να τρέφονται με το αίμα και την καρδιά των θυσιασμένων θυμάτων, προκειμένου να διαιωνιστεί η ύπαρξη του κόσμου. Υπολογίζεται ότι ετησίως θυσιάζονταν περίπου 15.000 άνθρωποι, τη σάρκα των οποίων έτρωγαν οι υψηλόβαθμοι πολεμιστές, οι ευγενείς και οι ιερείς.
ΜΑΓΙΑ
Οι Μάγια είναι ένας λαός Ινδιανων της Κεντρικής Αμερικής. Καταλαμβάνει μια συνεχή έκταση στο νότιο Μεξικό, στη Γουατεμάλα και στο βόρειο Μπελίζε και μιλά διάφορες γλώσσες της γλωσσικής οικογένειας των Μάγια. Οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές των Μάγια διαίρεσαν τις περιοχές που ζούσαν οι λαοί των Μάγια σε 3 ζώνες- βόρεια, κεντρική, νότια. Η γεωγραφική, αυτή, διαίρεση συμπίπτει και με την γλωσσική διαίρεση.
Η έκταση του πολιτισμού των Μάγια φαίνεται σε αυτόν το χάρτη με κόκκινη γραμμή. Η μαύρη γραμμή δείχνει την συνολική επέκταση των Μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Με κύκλο σημειώνονται τοποθεσίες της Κλασσικής περιόδου και με τετράγωνο αυτές της Μετακλασσικής
Πριν από τη κατάκτηση του Μεξικού από τους Ισπανούς οι Μάγια είχαν αναπτύξει τον λαμπρότερο πολιτισμό του Δυτικού Ημισφαιρίου. Ασκούσαν τη γεωργία, έκτιζαν πέτρινα σπίτια και πυραμιδοειδείς ναούς, κατεργάζονταν το χαλκό και το χρυσό, γνώριζαν την υφαντουργία και χρησιμοποιούσαν μια μορφή ιερογλυφικής γραφής. Οι ρίζες του πολιτισμού των Μάγια φτάνουν πολύ πίσω στην προϊστορία, πέρα από τα 2000 π.Χ. όπου αντιστοιχεί η Αρχαϊκή περίοδος. Μετά αρχίζει η Προκλασική περίοδος που χρονολογείται από το 2000 π.Χ. μέχρι το 250 μ.Χ. Ακολουθεί η Κλασική περίοδος μέχρι το 1000 μ.Χ. Τέλος από το 1000-1540 χρονολογείται η Μετακλασική περίοδος.
Τα κέντρα των μεγάλων πόλεών τους περιλάμβαναν μια ορθογώνια πλατεία που περιβαλλόταν από τις τρεις ή τέσσερις πλευρές της από τεχνητούς λόφους ή εξέδρες. Πολλές φορές αυτές οι πλατείες ήταν χτισμένες σε τεχνητά επίπεδα αναχώματα. Στην επίπεδη επιφάνεια των ψηλών πυραμίδων χτίζονταν ναοί. Στις πλατείες υπήρχαν και χαμηλές πυραμίδες που χρησίμευαν για βάσεις ανακτόρων με πολλά δωμάτια που ανήκαν, κυρίως, σε αριστοκράτες. Τα μικρά κέντρα αποτελούνταν από μια πλατεία, τα μεγάλα, όμως, είχαν αρκετές που κάλυπταν τεράστιες εκτάσεις. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πόλεων ήταν το γήπεδο όπου παίζονταν το πολύ διαδεδομένο παιχνίδι της μπάλας.
Τα αρχαιολογικά μνημεία που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας, μας επιτρέπουν να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός τους έφτανε στο επίπεδο των περισσότερο γνωστών πολιτισμών της αρχαιότητας, της Ελλάδας, Αιγύπτου, Ινδίας κ.ά. Ανάπτυξαν σημαντικά την αρχιτεκτονική τους, δείγματα της οποίας έχουμε αρκετά. Έφτιαξαν πυραμίδες, ναούς, άλλα κτίρια που στολίστηκαν με αξιοθαύμαστα κομψά σχέδια, γλυπτά και ζωγραφιστά. Όπως όλες οι φυλές της Αμερικής, έτσι και οι Μάγια χτυπήθηκαν σκληρά απ' τους Ισπανούς κατακτητές και σιγά - σιγά άρχισαν να εξαφανίζονται.
Η έκταση του πολιτισμού των Μάγια φαίνεται σε αυτόν το χάρτη με κόκκινη γραμμή. Η μαύρη γραμμή δείχνει την συνολική επέκταση των Μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Με κύκλο σημειώνονται τοποθεσίες της Κλασσικής περιόδου και με τετράγωνο αυτές της Μετακλασσικής
Το Ημερολόγιο και οι Ιδέες για το Χρόνο
Οι Μάγια δημιούργησαν έναν πολιτισμό που θεμελιώθηκε πάνω σε βαθύτατες μαθηματικές και αστρονομικές γνώσεις. Κάθε ναός των Μάγια, όπως αντιλαμβάνονται τώρα οι επιστήμονες, αποτελεί και ένα απολιθωμένο ημερολόγιο.
Ενδεικτικά αναφέροντας, αρκετούς αιώνες πριν υπολογιστεί από τους νεότερους αστρονόμους, γνώριζαν με μεγάλη ακρίβεια το χρόνο περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο και τον είχαν υπολογίσει ίσο με 365,2419871 ημέρες.
Επίσης, για να υπολογίσουν την ώρα βασίζονταν στον Αυγερινό (Αφροδίτη), τις Πλειάδες και τους Διόσκουρους (Κάστωρ και Πολυδεύκης). Είχαν μάλιστα διαχωρίσει την ημέρα από την ανατολή ως την δύση σε ονομαστικά τμήματα.
Να επισημανθεί ότι η αποκωδικοποίηση του συστήματος γραφής και αρίθμησης των Μάγια ξεκίνησε με την ανακάλυψη του χειρόγραφου «Relacion de las Cosas de Yucatan» του Ντιέγκο ντε Λάντα (στο οποίο περιέχονται λεπτομέρειες για το ημερολογιακό σύστημα των Μάγια), καθώς και του επονομαζόμενου «Κώδικα της Μαδρίτης» από τον αββά Brasseur de Bourbourg. Επίσης τον 19ο αιώνα ο Γερμανός βιβλιοθηκάριος Ernst Forstermann ανακάλυψε ένα ακόμη έργο με πληροφορίες για το ημερολογιακό σύστημα των Μάγια, τον «Κώδικα της Δρέσδης» που πήρε το όνομα αυτό διότι ανακαλύφθηκε στη βασιλική βιβλιοθήκη της Δρέσδης. Όλα αυτά τα χειρόγραφα επέτρεψαν στους ερευνητές να αποκωδικοποιήσουν το ημερολογιακό σύστημα των Μάγια.
Τα ημερολόγιά τους, βασισμένα σε ακριβείς αστρονομικές γνώσεις, είχαν κοινωνική, γεωργική και εμπορική χρησιμότητα, ενώ ταυτόχρονα εμπεριείχαν σημαντική θρησκευτική και πνευματική διάσταση.
Συγκεκριμένα υπήρχαν τα εξής ημερολόγια: α) το ημερολόγιο Tzolkin (260 ημερών), β) το ημερολόγιο Haab ή «αόριστο έτος» (365 ημερών), γ) ο Κύκλος των 52 ετών, δ) το ημερολόγιο βασισμένο στην κίνηση του πλανήτη Αφροδίτη (584 ημερών) και ε) το ημερολόγιο της Μακράς Μέτρησης (5.126 ημερών). Όπως προαναφέρθηκε, σύμφωνα με τις υπάρχοντα επιστημονικά στοιχεία, ο τρέχων εξελικτικός κύκλος των Μάγια ξεκίνησε στις 11 Αυγούστου του 3114 π.Χ. και θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου του 2012. Η συγκεκριμένη ημερομηνία θεωρείται ως το τέλος ενός Κοσμικού Κύκλου 5.126 ημερών μετά τον οποίο θα ξεκινήσει ο επόμενος. Για αυτόν το λόγο πολλοί επιστήμονες εκτιμούν πως το πασίγνωστο καταστροφολογικό σενάριο για το 2012 είναι μια παρερμηνεία και μια επιφανειακή προσέγγιση των όσων σήμαιναν οι συγκεκριμένες ημερομηνίες για τους ίδιους του Μάγια. Εξάλλου, όπως τονίζουν ειδικοί ερευνητές που μελετούν τον πολιτισμό των Μάγια και την αρχαιοστρονομία δεν υπάρχει οποιαδήποτε καταγεγραμμένο στοιχείο που να αποδεικνύει πως οι Μάγια πίστευαν πως θα έρθει το τέλος του κόσμου, όπως το ερμηνεύουμε εμείς σήμερα.
Γενικά, οι Μάγια δεν ενδιαφέρονταν όπως εμείς για το «βέλος» του χρόνου-παρελθόν, παρόν, μέλλον-αλλά κυρίως για τους κύκλους της επανάληψης.
Από τον πολιτισμό των σύγχρονων Μάγια προέρχεται η ακόλουθη προσευχή
Προσευχή των Επτά Γαλακτικών Κατευθύνσεων
Από την Ανατολή, Οίκο του Φωτός
Είθε μέσα μας να ανατείλει η σοφία
Ώστε να μπορέσουμε να ατενίσουμε όλα τα πράγματα με διαύγεια
Από τον Βορρά, Οίκο της Νύχτας
Είθε μέσα μας να ωριμάσει η σοφία
Ώστε να μπορέσουμε να γνωρίσουμε όλα όσα βρίσκονται εντός μας
Από τη Δύση, Οίκο της Μεταμόρφωσης
Είθε η σοφία να μεταμορφωθεί σε ορθή πράξη
Ώστε να πράξουμε αυτό που πρέπει να πραχθεί
Από το Νότο, Οίκο του Αιώνιου Ήλιου
Είθε η ορθή δράση να καρπωθεί τη συγκομιδή
Ώστε να απολαύσουμε τους καρπούς των πλανητικών όντων
Από τον Οίκο των Ουρανών Άνω
Εκεί όπου οι λαοί των αστεριών και πρόγονοι κατοικούν
Είθε οι ευλογίες τους να φτάσουν σε εμάς
Από τον Οίκο της Γης Κάτω
Είθε ο παλμός του κρυστάλλινου κέντρου της
Να μας ευλογήσει με ομόνοια
Ώστε όλοι οι πόλεμοι να τερματιστούν
Από το Κέντρο, τη Γαλακτική Πηγή
Η οποία ταυτόχρονα βρίσκεται παντού
Είθε τα πάντα να γίνουν γνωστά σαν φως της αμοιβαίας αγάπης
Ahyum Hunab Ku, evam maya e ma ho!
(όλοι δοξάστε την αρμονία του νου και της φύσης!)
Οι Ίνκας ήταν πολιτισμός και αυτοκρατορία της Νότιας Αμερικής, η οποία έπεσε με την κατάκτηση του Νέου Κόσμου από τους Ισπανούς. Πρωτεύουσα ήταν το Κούσκο στο σημερινό Περού. Σε μια έκταση από τον Ισημερινός μέχρι τη Χιλή και Αργεντινή ζούσανε πάνω από 200 έθνη.
Τα σημαντικότερα ευρήματα βρίσκονται στους αρχαιολογικούς τόπους Κούσκο, Μάτσου Πίτσου, καθώς και στη λίμνη Τιτικάκα.
Η ονομασία Ίνκα προέρχεται από το έθνος Ίνκα και ερμηνευόταν ότι είναι από την ονομασία του θεού Ήλιου (Ίντι). Αργότερα, το ίδιο όνομα το έδωσαν και στους λαούς που υποτάχθηκαν στους Ίνκα. Η αυτοκρατορία των Ίνκα αρχίζει περίπου από το 1200 π.Χ. και φτάνει μέχρι τον 15ο αιώνα, όταν καταλύεται από τον Ισπανό Φρανσίσκο Πισάρρο.
Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ίνκας, ο βασιλιάς των Ίνκας Μάνκο Κάπακ ίδρυσε την αυτοκρατορία και είχε τον τίτλο του Αγιάρ. Το ίδιο όνομα είχε και ο τελευταίος βασιλιάς των Ίνκα , Μάνκο Κάπακ ο Β΄ (1533- 1537). Το πρόσωπο του βασιλιά το θεωρούσαν ιερό, αφού με την ονομασία Ίνκα ονόμαζαν τον θρησκευτικό τους αρχηγό όπως είπαμε τον ήλιο. Ο Ίνκα εθεωρείτο γιος του Ήλιου και ήταν υποχρεωμένος να παντρευτεί τη μεγαλύτερη αδελφή (αν δεν ειχε την μικρότερη)του για να εξασφαλίσει την καθαρότητα του βασιλικού γένους. Κάτι τέτοιο και ήταν επιτρεπτό αλλά και επιβαλλόταν από τη θρησκεία τους, που ήταν η λατρεία του Ήλιου.
Η επέκταση και η σταθεροποίηση της Αυτοκρατορίας Παραδοσιακά ο διάδοχος του θρόνου ήταν και αρχηγός του στρατού. Ο διάδοχος Τούπακ Ίνκα Γιουπάνκι ήταν ο γιος του Πατσακούτι Ίνκα: άρχισε τις κατακτήσεις στο Βορρά το 1463 και τις συνέχισε ως αυτοκράτορας μετά από το θάνατο του Πατσακούτι το 1471. Η σημαντικότερη κατάκτησή του ήταν το βασίλειο Chimor, ο μόνος σοβαρός ανταγωνιστής του Ίνκα στην ακτή του Περού.
Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε στο Βορρά μέχρι το σημερινό Ισημερινό και την Κολομβία. Ο γιος Ουάινα Κάπακ πρόσθεσε σημαντικό έδαφος στο Νότο. Οι Ίνκας κατέκτησαν το Περού, τη Βολιβία, το μεγαλύτερο μέρος του Ισημερινού και μια μεγάλη μερίδα της Χιλής βόρεια του ποταμού Μάουλε, όπου συνάντησαν την ισχυρή αντίσταση από τις φυλές Μαπούτσε. Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε επίσης στην Αργεντινή και την Κολομβία. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας και οι τοπικοί πολιτισμοί δεν ενσωματώθηκαν πλήρως.
Οι Ισπανοί κατακτητές (κονκισταδόρες), που οδηγήθηκαν από τον Φρανσίσκο Πισάρρο και τους αδελφούς του, εξερεύνησαν νότια του Παναμά και έφθασαν στα εδάφη των Ίνκα το 1526. Ήταν σαφές ότι είχαν φθάσει σε ένα πλούσιο έδαφος με τις προοπτικές του μεγάλου θησαυρού, και μετά από μια δεύτερη αποστολή του Πισάρρο (1529) με βασιλική έγκριση κατέκτησε την περιοχή. Ένα χρόνο μετά επέστρεψαν στο Περού και πέσανε σε ένα πόλεμο μεταξύ των δύο αδελφών Ουάσκαρ Ίνκα και Αταουάλπα Ίνκα για την εξουσία της αυτοκρατορίας.
Ο πόλεμος αυτός είχε αποδυναμώσει αρκετά την αυτοκρατορία. Ήταν άτυχο γεγονός ότι οι Ισπανοί έφθασαν στο αποκορύφωμα ενός εμφύλιου πολέμου. Ο Πιθάρρο δεν είχε τρομερή δύναμη: ακριβώς 180 άτομα, ένα πυροβόλο και μόνο 27 άλογα.
Ένας Ισπανός ιππέας, όμως, πλήρως θωρακισμένος, είχε τεχνολογική ανωτερότητα απέναντι στις δυνάμεις των Ίνκα. Οι Ισπανοί είχαν αναπτύξει μια από τις καλύτερες στρατιωτικές μηχανές στον κόσμο και τακτική που μαθεύτηκε στη μακροχρόνια πάλη των αιώνων τους ενάντια στα μαυριτανικά βασίλεια στην Ιβηρική Χερσόνησο. Μαζί με αυτήν την τακτική και την υλική ανωτερότητα, οι Ισπανοί επίσης είχαν αποκτήσει τις δεκάδες χιλιάδων ιθαγενείς σύμμαχους που επιδίωξαν να τερματίσουν τον έλεγχο των Ίνκα στο έδαφός τους.
Αυτό, σε συνδυασμό με μια τολμηρή στρατιωτική επίθεση από τους Ισπανούς στην Καχαμάρκα, τους επέτρεψε να συλλάβουν τον αυτοκράτορα. Ο Αταουάλπα διέταξε τη δολοφονία του αντιπάλου του, Ουασκάρ, και οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν τις διάφορες φατρίες μέσα στο κράτος των Ίνκα. Ήταν σε θέση επίσης να αυξήσουν επιπλέον τους συμμάχους τους και προώθησαν τελικά μια επιτυχή επίθεση στην πρωτεύουσα Κούσκο.
Λόγω του γλωσσικού εμποδίου και ίσως λανθασμένης ερμηνείας, ο Αταουάλπα μπερδεύτηκε από την περιγραφή της χριστιανικής πίστης. Ο Αταουάλπα επεχείρησε περαιτέρω έρευνα στα δόγματα της χριστιανικής πίστης, την οποία εξυπηρέτησε ο απεσταλμένος του Πιθάρρο. Ο Αταουάλπα πρόσφερε στους Ισπανούς αρκετό χρυσό για να γεμίσει το δωμάτιο όπου τον φυλάκισαν μέσα και δύο φορές την ίδια ποσότητα ασημιού. Οι Ίνκα πλήρωσαν τα λύτρα αυτά, αλλά ο Πιθάρρο τους εξαπάτησε και αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Αταουάλπα.
Καβιγιάσε ή Καβιγιάκα: παρθένα θεότητα. Από ένα λουλούδι γέννησε ένα γιο, που αποδείχτηκε πως ήταν παιδί του θεού της σελήνης, Κονιράγια. Ντροπιασμένη, ρίχτηκε στη θάλασσα μαζί με το γιο της.
Τσάσκα: θεότητα της αυγής και του λυκόφωτος, προσωποποίηση της Αφροδίτης. Προστάτευε τις νεαρές κοπέλες.
Μάμα Κόκα ή Κοκομάμα: θεότητα της υγείας και της ευτυχίας.
Κονιράγια: θεός της σελήνης, εμπλέκεται στο μύθο της Καβιγιάκα.
Εκκέκο: θεός των λιβαδιών και της ευζωίας. Οι πιστοί έφτιχναν ομοιώματά του με τις επιθυμίες τους και πίστευαν ότι λάμβαναν αυτό που ήθελαν.
Ιγιάπα: θεός που σχετιζόταν με τον καιρό.
Ίντι: θεός του ήλιου. Θεωρείτο ο σημαντικότερος θεός κι από αυτόν λεγόταν ότι προέρχονταν οι Αρχηγοί των Ίνκα.
Κον: θεός της βροχής και του ανέμου, γιος του Ίντι και της Κίγια κ.α.
Η Μάμα Όκλιο ήταν αδερφή και σύζυγος του Μάνκο Κάπακ και λέγεται ότι έμαθε στο λαό των Ίνκα το γνέσιμο.
Ουάκα ονομάζεται ένα ιερό αντικείμενο ή μέρος.
Τσακάνα ονομάζεται ένα σύμβολο των Ίνκα, που συμβολίζει τους τρεις στύλους του κόσμου τους: τον Κάτω Κόσμο, τον παρόντα κόσμο και τον Άνω Κόσμο (παράδεισο). Τα τρία επίπεδα επίσης συμβολίζονται από το φίδι, το πούμα και τον κόνδορα.
Η πλειοψηφία των δώδεκα μικρών βασιλείων διατηρούσαν την ταυτότητά τους ακόμα κι αν ήταν συνδεδεμένοι πολιτικά και οικονομικά με τους Ίνκας.
Η Quechua ήταν η επίσημη γλώσσα και την χρησιμοποιούσαν οι περισσότερες κοινότητες μέχρι την άφιξη των Ισπανών, αλλά υπήρχαν τουλάχιστον είκοσι τοπικές διάλεκτοι στα περισσότερα μέρη της αυτοκρατορίας.
Οι Ίνκας ανέπτυξαν ένα υψηλά λειτουργικό στιλ δημόσιας αρχιτεκτονικής που την διακρίνουμε κυρίως από τις προχωρημένες τεχνικές οικονομικοτεχνικής μελέτης και χτισίματος από πέτρες. Το σχέδιο των πόλεών τους ήταν βασισμένο σε ένα σύστημα με κεντρικές λεωφόρους που διασταυρώνονταν με άλλους μικρότερους δρόμους που κατέληγαν σε μια ανοιχτή πλατεία περιτρυγυρισμένη από δημοτικά κτίρια και ναούς.
Τα κτίρια είχαν έναν μόνο όροφο από άψογες πέτρες,επίσης χρησιμοποιούσαν τούβλα και άχυρα στις περιοχές κοντά στην ακτή.
Για την κατασκευή των μνημείων όπως για παράδειγμα το κάστρο Sacchuaman κοντά στο Cuzco,συμπαγής όγκος πολυγωνικών μασίφ ήταν αρμονισμένα με μια καταπληκτική ακρίβεια. Στις ορεινές περιοχές,όπως το θεαματικό φρούριο που βρίσκεται στο Machu Picchu, η αρχιτεκτονική των Ίνκας αντανακλά τις έξυπνες προσαρμογές του φυσικού ανάγλυφου.
![Βιογραφικό σημείωμα [πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_s91HapoKniLM3GFXc48T7SEIVHUeT-dqJJwfZPTW64z35R8xLsV-hg9dOuQkm6uVPNyTEhXVGz0U1FrOP1EGcU5RPvQyXdjfAJH-BeoaG1iDqV060Eote8571isPqqDvKzsDYUYz3_BVJCOd3M1hzhVSAD5Z1HnJuXwrPU-WP6ygiUJ2jEEg=s0-d "Βιογραφικό σημείωμα [πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου]")
