Ενότητα 1η : Πατρική Δικαιοσύνη

 Πατρική δικαιοσύνη

Ο Αιλιανός στο κείμενο αυτό αναφέρει με ποιο τρόπο ένας πατέρας αντιμετώπισε αποτελεσματικά τον ατίθασο γιο του. Ένας Μάρδος είχε 7 γιους και ο μικρότερος ήταν πολύ ατίθασος. Τόσο πολύ που ο πατέρας του τον πήγε στο δικαστήριο, γιατί δεν μπορούσε να τον συνετίσει με συμβουλές. Ζήτησε λοιπόν από τους δικαστές να καταδικάσουν το γιο του σε θάνατο. Η πρόταση αυτή του πατέρα ξάφνιασε τους δικαστές , οι οποίοι τον οδήγησαν μπροστά στον Αρταξέρξη. Όμως ο πατέρας κι από το βασιλιά το ίδιο ζήτησε, δηλαδή να θανατώσει το γιο του. Κι όταν ο βασιλιάς ρώτησε αν έχει το κουράγιο να δει το γιο του να πεθαίνει, εκείνος απάντησε καταφατικά. Κι είπε στο βασιλιά ότι, όταν κόψει τις πικρές παραφυάδες από τα μαρούλια, η μητέρα των μαρουλιών δεν λυπάται, αλλά ανθίζει και γίνεται γλυκιά. Μόλις άκουσε ο βασιλιάς τη δίκαιη  κρίση του πατέρα και κατάλαβε πόσο έντιμος ήταν, τον τίμησε διορίζοντας τον βασιλικό δικαστή. Αφού φέρθηκε με τόση αμεροληψία προς το παιδί του, θα γινόταν οπωσδήποτε ακριβής και αμερόληπτος δικαστής και προς τις ξένες υποθέσεις.  Και δεν θανάτωσε τον νεαρό, αλλά τον φοβέριξε ότι, αν ξανακάνει άλλα αδικήματα, θα τον θανατώσει.

     Ο πατέρας πρότεινε να θανατωθεί ο γιος του όχι επειδή πραγματικά το επιθυμούσε, αλλά για να τον τρομάξει και να τον συνετίσει. Γίνεται υπερβολικά αυστηρός ,αφού διακινδυνεύει τη ζωή του παιδιού του. Συμπεραίνουμε ότι οι  Πέρσες απαιτούν αυστηρή πειθαρχία και επιδιώκουν το σωφρονισμό των νέων με κάθε τρόπο.

      Αν ο πατέρας έπαιρνε τη συγκεκριμένη απόφαση χωρίς να μιλήσει προηγουμένως με το παιδί και χωρίς να προσπαθήσει να το νουθετήσει, θα είχε αρνητικά αποτελέσματα. Το παιδί δεν θα καταλάβαινε την υπερβολική αντίδραση του γονιού , από τον οποίο περιμένει συμπαράσταση και θα αισθανόταν προδομένο. Ενώ, αν έχει προηγηθεί συζήτηση κι ο πατέρας έχει προσπαθήσει με κάθε τρόπο, το παιδί θα καταλάβει ότι πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη, όσο σκληρό κι αν είναι ακόμη και για τον ίδιο το γονιό. Ακόμη κι αν δεν το κατανοήσει πλήρως το παιδί, θα φοβηθεί και θα βελτιώσει τη συμπεριφορά του.

Παράλληλα κείμενα :

    Στο κείμενο αυτό ο Πλούταρχος αναφέρει ότι, όταν οι Πέρσες λεηλατούσαν την Ελλάδα, ο Παυσανίας που ήταν στρατηγός των Λακεδαιμονίων , δωροδοκήθηκε από τον βασιλιά των Περσών, τον Ξέρξη, με πεντακόσια τάλαντα από χρυσάφι, για να προδώσει την πατρίδα του, τη Σπάρτη. Όταν η πράξη του αυτή έγινε γνωστή, ο πατέρας του που ονομαζόταν Αγησίλαος, τον κυνήγησε μαζί με άλλους Σπαρτιάτες μέχρι το ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς, όπου κατέφυγε και έφραξε τις πόρτες του ναού  με πέτρες . Ο Παυσανίας πέθανε από πείνα μέσα στο ναό και η μητέρα του τον άφησε άταφο. Ο Αγησίλαος σκότωσε τον ίδιο του το γιο, για να μην προδώσει την πόλη.

        Τα δύο κείμενα αναφέρονται στη δίκαιη αλλά σκληρή αντιμετώπιση των παιδιών από τους γονείς τους. Στο κείμενο 1 ο Μάρδος τολμά και προτείνει τη θανάτωση του γιου του , επειδή φέρεται άδικα στους συνανθρώπους του, για να  τον φοβίσει και να τον συνετίσει. Στο παράλληλο κείμενο ο πατέρας σκοτώνει το παιδί του, για να προστατεύσει την πόλη. Και στις δύο περιπτώσεις οι γονείς λειτουργούν για το καλό του συνόλου. Βάζουν τη δικαιοσύνη και τη φιλοπατρία πάνω από τα προσωπικά τους συναισθήματα και τους ιδιαίτερους δεσμούς τους.