Οι εργασίες των μαθητών μου! ( Β΄ Τάξη Γυμνασίου Μελίκης, 2012- 2013) : Η αποδημία- Ο καημός της ξενιτιάς-Τα μικρασιατικά- Οι πρόσφυγες

Τι έπαιξα στο Λαύριο, Δ. Σαββόπουλος - Τραγούδια με κοινωνικό προβληματισμό!

  Γιώργος Νταλάρας - Ομόνοια (2007)

Κοιμάται το όνειρο σε υγρά πατώματα
κι ένα πανί λευκό γεμίζει ονόματα
Στα βαθιά οι ζωές μεσ’ στα αμπάρια και τα κύματα
ψάχνουν λιμάνι ποια μάνα κάνει την καρδιά της πέτρα τις βραδιές

Είμαι εδώ είμαι καλά
σε μαύρο ακουστικό μιλά
του τρίτου κόσμου τα πουλιά
τη νύχτα στην Ομόνοια
Είμαι εγώ και είμαι εσύ
και πάνω το ίδιο θαλασσί
για μουσουλμάνο, Βουδιστή, Χριστό χωρίς διχόνοια

Κι αν είσαι πρόσφυγας εγώ που είμαι Έλληνας
το ξέρω τ’ όνομα του ξένου εγώ καλά
του λαού η ψυχή με τραγούδια και με ποιήματα
όνειρα υφαίνει μα τα πεθαίνει σφαίρα η φτώχεια πιόνια αρχηγοί

Είμαι εδώ είμαι καλά
σε μαύρο ακουστικό μιλά
του τρίτου κόσμου τα πουλιά
της φτώχειας χελιδόνια
Είμαι εγώ και είμαι εσύ
και πάνω το ίδιο θαλασσί
για μουσουλμάνο, Βουδιστή, Χριστό χωρίς διχόνοια

Αχ πατρίδα φως μου και πληγή

Είμαι εδώ είμαι καλά
σε μαύρο ακουστικό μιλά
του τρίτου κόσμου τα πουλιά
τη νύχτα στην Ομόνοια
Είμαι εγώ και είμαι εσύ
και πάνω το ίδιο θαλασσί
για μουσουλμάνο, Βουδιστή, Χριστό χωρίς διχόνοια

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ’ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία
και να `σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ’ το παλιό μαρτύριο να `χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ’ ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ’ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το `φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρεί

              Το ψωμί της ξενιτιάς

Αυτό το τραγούδι μας μιλάει για την 10ετία του 60-70 που υπήρχε φτώχεια στην Ελλάδα και αναγκαζόταν ο λαός να ξενιτευτεί για να βγάλει το ψωμί του.Οι οικογένειες χωρίζονταν και έκαναν τις περισσότερες φορές χρόνια να ξανασυναντηθούν. Ήταν τραγικός ο κοινωνικός προβληματισμός εκείνης της εποχής. Δυστυχώς όμως αυτό το τραγούδι είναι επίκαιρο και σήμερα με την κρίση που επικρατεί την τελευταία 2ετία στην Ελλάδα. Και τώρα μορφωμένοι άνθρωποι με σπουδαία πτυχία αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό και να αναζητήσουν δουλειές γιατί η ανεργία στην Ελλάδα έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της!Οπότε αυτό το τραγούδι καλύπτει την παλιά εποχή αλλά το πιο θλιβερό είναι ότι καλύπτει και τη σημερινή..και θεωρώ ότι είναι η ανεργία είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στις μέρες μας..!