Οι γάτες των φορτηγών, Ν. Καββαδίας
Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.
Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι’ αυτούς σαν μια γλυκιά γυναικεία συντροφιά.
Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακή αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ’ το μαύρο θάνατο μ’ αυτό.
Γιατί είναι τ’ άγρια τα μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο τα τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σε ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.
Λίγο πριν από το θάνατον από τους ναύτες ένας,
αυτός όπου είδε πράματα στη ζήση του φριχτά
χαϊδεύοντας την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μες στη θάλασσα την άγρια την πετά.
Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτοι μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουνε θερμή γυναίκα αγαπητή.
Διαθεματικές Εργασίες ( Β' Τάξη Γυμνασίου Μελίκης, 2012-2013)
Παραμύθια με γάτες...
Η Γάτα Που Αγαπούσε ένα Αγόρι (παραμύθι)
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα νησάκι των Κυκλάδων ζούσε μια μικρή – μικρούτσικη γκρι γάτα και αγαπούσε ένα αγόρι που είχε παράξενα όμορφα θλιμμένα μάτια και παράξενα όμορφα λεπτά χέρια. Τον περίμενε πάντα στο μόλο και όταν γυρνούσε από ταξίδι κι ανηφόριζε το καλντερίμι για το σπίτι του, στέγη – στέγη τον έπαιρνε στο κατόπι. Εκείνος απορροφημένος όπως ήταν από τις σκέψεις του ποτέ δεν πρόσεχε τη γάτα.
Όταν το αγόρι σάλπαρε ξανά με το καράβι, συνήθως το ξημέρωμα , εκείνη έμενε ως το βράδυ ασάλευτη στο λιμάνι να κοιτάζει τη θάλασσα, πιστεύοντας πως αυτή η μικρή κουκκίδα που φαίνονταν στο βάθος του ορίζοντα ύστερα από τόσες ώρες ήταν ακόμη το πλοίο που ξεμάκραινε. Έφευγε μόνο όταν πια έδυε ο ήλιος. Όταν ο ουρανός έπαιρνε αυτό το βαθύ πορτοκαλί χρώμα και έπρεπε να φύγει, της ράγιζε η καρδιά. Το πρωί όμως με το πρώτο φως έτρεχε πάλι και στέκονταν στη θέση της στο μόλο. Στέκονταν εκεί ακόμη κι όταν έβρεχε. Οι ψαράδες που είχαν συνηθίσει να βλέπουν το ιδιόρρυθμο και πεισματάρικο αυτό γατί, που και που του πετούσαν κανένα ψάρι από τα δίχτυα τους.
Μια παραμονή Χριστουγέννων έπιασε να χιονίζει. Ένας περαστικός είδε το ζωντανό και το λυπήθηκε. Το πήρε στην αγκαλιά του και το πήγε στο σπίτι του που ήταν λίγο πιο κάτω. Μάταια όμως, με την πρώτη ευκαιρία η γατούλα γλίστρησε έξω αθόρυβα κι έτρεξε γι’ άλλη μια φορά στη θέση της. Ήθελε τόσο πολύ να τον δει εκείνη τη μέρα…
Μικρές νιφάδες χιονιού άρχισαν να πέφτουν πάνω στη γκρι γουνίτσα της. Σηκώθηκε κι άρχισε να κάνει βόλτες πάνω – κάτω στην ακρογιαλιά. Εκεί ανάμεσα στα βότσαλα, όπως περπατούσε με σκυμμένο το κεφαλάκι της, βρήκε ένα κοχύλι που λέγεται «αυτί της θάλασσας»( είναι ένα ωοειδές όστρακο που στην άκρη της μιας πλευράς του έχει μικρές τρυπούλες και θυμίζει αρκετά ανθρώπινο αυτί). Είχε ακούσει όταν ήταν πιο μικρή έναν γλάρο που έλεγε πως αν βρεις ένα τέτοιο κοχύλι μπορείς να κάνεις μια ευχή και να πραγματοποιηθεί. Και να το, τώρα μπροστά στα πόδια της. Έσκυψε και νιαούρισε κάτι…
Σε μια στιγμή εμφανίστηκε μπροστά της η «Κυρά της Θάλασσας». Είχε κάτασπρα μακριά μαλλιά, γαλάζια μάτια γεμάτα θαλασσινό νερό και το πρόσωπό της έλαμπε σαν ήλιος. «Έλα εδώ μικρό, δυστυχισμένο πλασματάκι» της είπε και άπλωσε το χέρι της. «Είσαι σίγουρη πως είναι αυτό που πραγματικά θέλεις»; Η γατούλα έγνεψε καταφατικά. Τότε μέσα από το μανδύα της Κυράς πετάχτηκε ένα πανέμορφο δελφίνι. «Οδήγησέ την», το πρόσταξε και εξαφανίστηκε στον αφρό.
Το δελφίνι πήρε τη γατούλα στην πλάτη του κι άρχισε να απομακρύνεται από την ακτή, ώσπου πια δεν έβλεπε γύρω της τίποτε άλλο παρά μόνο θάλασσα. Η γατούλα ένιωθε ότι πλησίαζαν και η γατίσια ψυχούλα της άρχισε να σπαρταράει σαν ψαράκι από την χαρά και την αγωνία της μαζί. Ξάφνου το δελφίνι βούτηξε στα βαθιά νερά.
Κράτησε την ανάσα της και έκλεισε τα μάτια της. Για λίγα λεπτά ήταν πραγματικά ευτυχισμένη…
Το πλοίο δεν γύρισε ποτέ στο νησί…
Εργασίες powerpoint :
2. Αναζητήστε πληροφορίες για το ζώο "γάτα" στην παρακάτω ιστοσελίδα και δημιουργήστε τη δική σας παρουσίαση δίνοντας πληροφορίες για τη φυσιολογία, τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά της.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AC%CF%84%CE%B1
Εργασίες powerpoint :
Β' Τάξη Γυμνασίου Μελίκης 2013 - 2014
http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-1775420/
http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-1775390/
3. Να αναζητήσετε στην ιστοσελίδα http://www.youtube.com/
Εκφράσεις και παροιμίες με γάτες
Στίχοι:
Νίκος Καββαδίας
Μουσική:
ΞέμπαρκοιΟι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.
Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι’ αυτούς σαν μια γλυκιά γυναικεία συντροφιά.
Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακή αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ’ το μαύρο θάνατο μ’ αυτό.
Γιατί είναι τ’ άγρια τα μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο τα τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σε ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.
Λίγο πριν από το θάνατον από τους ναύτες ένας,
αυτός όπου είδε πράματα στη ζήση του φριχτά
χαϊδεύοντας την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μες στη θάλασσα την άγρια την πετά.
Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτοι μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουνε θερμή γυναίκα αγαπητή.
Φύλλα εργασίας
Έντυπο Φύλλο εργασίας
( ατομικό)
Τάξη: Β΄ Γυμνασίου
Ονοματεπώνυμο μαθητή/μαθήτριας:
Οι γάτες των φορτηγών, Ν. Καββαδίας
Να απαντήσετε στις παρακάτω ερωτήσεις:
1. Ποια συνήθεια των ναυτικών περιγράφεται στις δύο πρώτες στροφές του
ποιήματος;
2. Πώς παρουσιάζεται η γάτα στην 3η
και 4η στροφή;
3. Γιατί οι ναυτικοί τρέφουν γάτες στα πλοία;
4. Από ποια αρρώστια κινδυνεύει η γάτα του καραβιού και πώς προσπαθούν οι
ναυτικοί να την προστατέψουν; Τα καταφέρνουν;
5. Πώς συμπεριφέρονται οι ναυτικοί στην άρρωστη γάτα και γιατί; Πώς
αισθάνονται;
6. Το ποίημα μπορεί να χωριστεί στις εξής ενότητες. Βάλε από έναν τίτλο :
α. « Οι ναυτικοί … συντροφιά» :
………………………………………………………………………………..
β. « Είναι περήφανη … πυρετό» :
………………………………………………………………………………..
γ. « Της έχουν … βουβά» :
………………………………………………………………………………..
δ. « Λίγο … αγάπη» :
………………………………………………………………………………..
7. Η ομοιοκαταληξία του ποιήματος είναι ……………. .
8. Να βρείτε 2 προσωποποιήσεις ή μεταφορές:
9. Να εντοπίσετε 2 παρομοιώσεις:
10.
Να σημειώσετε 2 επαναλήψεις:
11.
Να γράψετε 2 εικόνες:
12.
Να βρείτε 2 αντιθέσεις
Διαθεματικές Εργασίες ( Β' Τάξη Γυμνασίου Μελίκης, 2012-2013)
Γυμνάσιο Μελίκης
Μάθημα : Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
Διδακτική ενότητα : Οι φίλοι μας τα ζώα - Ν. Καββαδίας "Οι γάτες των φορτηγών"
Τάξη : Β' Γυμνασίου
1. Αναζητήστε παραμύθια στα οποία πρωταγωνιστούν γάτες...
Παραμύθια με γάτες...
Η Γάτα Που Αγαπούσε ένα Αγόρι (παραμύθι)
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα νησάκι των Κυκλάδων ζούσε μια μικρή – μικρούτσικη γκρι γάτα και αγαπούσε ένα αγόρι που είχε παράξενα όμορφα θλιμμένα μάτια και παράξενα όμορφα λεπτά χέρια. Τον περίμενε πάντα στο μόλο και όταν γυρνούσε από ταξίδι κι ανηφόριζε το καλντερίμι για το σπίτι του, στέγη – στέγη τον έπαιρνε στο κατόπι. Εκείνος απορροφημένος όπως ήταν από τις σκέψεις του ποτέ δεν πρόσεχε τη γάτα.
Όταν το αγόρι σάλπαρε ξανά με το καράβι, συνήθως το ξημέρωμα , εκείνη έμενε ως το βράδυ ασάλευτη στο λιμάνι να κοιτάζει τη θάλασσα, πιστεύοντας πως αυτή η μικρή κουκκίδα που φαίνονταν στο βάθος του ορίζοντα ύστερα από τόσες ώρες ήταν ακόμη το πλοίο που ξεμάκραινε. Έφευγε μόνο όταν πια έδυε ο ήλιος. Όταν ο ουρανός έπαιρνε αυτό το βαθύ πορτοκαλί χρώμα και έπρεπε να φύγει, της ράγιζε η καρδιά. Το πρωί όμως με το πρώτο φως έτρεχε πάλι και στέκονταν στη θέση της στο μόλο. Στέκονταν εκεί ακόμη κι όταν έβρεχε. Οι ψαράδες που είχαν συνηθίσει να βλέπουν το ιδιόρρυθμο και πεισματάρικο αυτό γατί, που και που του πετούσαν κανένα ψάρι από τα δίχτυα τους.
Μια παραμονή Χριστουγέννων έπιασε να χιονίζει. Ένας περαστικός είδε το ζωντανό και το λυπήθηκε. Το πήρε στην αγκαλιά του και το πήγε στο σπίτι του που ήταν λίγο πιο κάτω. Μάταια όμως, με την πρώτη ευκαιρία η γατούλα γλίστρησε έξω αθόρυβα κι έτρεξε γι’ άλλη μια φορά στη θέση της. Ήθελε τόσο πολύ να τον δει εκείνη τη μέρα…
Μικρές νιφάδες χιονιού άρχισαν να πέφτουν πάνω στη γκρι γουνίτσα της. Σηκώθηκε κι άρχισε να κάνει βόλτες πάνω – κάτω στην ακρογιαλιά. Εκεί ανάμεσα στα βότσαλα, όπως περπατούσε με σκυμμένο το κεφαλάκι της, βρήκε ένα κοχύλι που λέγεται «αυτί της θάλασσας»( είναι ένα ωοειδές όστρακο που στην άκρη της μιας πλευράς του έχει μικρές τρυπούλες και θυμίζει αρκετά ανθρώπινο αυτί). Είχε ακούσει όταν ήταν πιο μικρή έναν γλάρο που έλεγε πως αν βρεις ένα τέτοιο κοχύλι μπορείς να κάνεις μια ευχή και να πραγματοποιηθεί. Και να το, τώρα μπροστά στα πόδια της. Έσκυψε και νιαούρισε κάτι…
Σε μια στιγμή εμφανίστηκε μπροστά της η «Κυρά της Θάλασσας». Είχε κάτασπρα μακριά μαλλιά, γαλάζια μάτια γεμάτα θαλασσινό νερό και το πρόσωπό της έλαμπε σαν ήλιος. «Έλα εδώ μικρό, δυστυχισμένο πλασματάκι» της είπε και άπλωσε το χέρι της. «Είσαι σίγουρη πως είναι αυτό που πραγματικά θέλεις»; Η γατούλα έγνεψε καταφατικά. Τότε μέσα από το μανδύα της Κυράς πετάχτηκε ένα πανέμορφο δελφίνι. «Οδήγησέ την», το πρόσταξε και εξαφανίστηκε στον αφρό.
Το δελφίνι πήρε τη γατούλα στην πλάτη του κι άρχισε να απομακρύνεται από την ακτή, ώσπου πια δεν έβλεπε γύρω της τίποτε άλλο παρά μόνο θάλασσα. Η γατούλα ένιωθε ότι πλησίαζαν και η γατίσια ψυχούλα της άρχισε να σπαρταράει σαν ψαράκι από την χαρά και την αγωνία της μαζί. Ξάφνου το δελφίνι βούτηξε στα βαθιά νερά.
Κράτησε την ανάσα της και έκλεισε τα μάτια της. Για λίγα λεπτά ήταν πραγματικά ευτυχισμένη…
Το πλοίο δεν γύρισε ποτέ στο νησί…
Εργασίες powerpoint :
2. Αναζητήστε πληροφορίες για το ζώο "γάτα" στην παρακάτω ιστοσελίδα και δημιουργήστε τη δική σας παρουσίαση δίνοντας πληροφορίες για τη φυσιολογία, τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά της.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AC%CF%84%CE%B1
Εργασίες powerpoint :
http://www.authorstream.com/Presentation/magdagaitanidou-1775390/
3. Να αναζητήσετε στην ιστοσελίδα http://www.youtube.com/
τραγούδια που σχετίζονται ή αναφέρονται στη γάτα.
1.
Οι γάτες ,
Χρήστος Θηβαίος
2. "Cat People (Putting
Out The Fire)" , David Bowie
3.Γυναίκες
και γάτες, Β. Μαρκαντωνάκης
4.
Είναι γάτα, Ρ. Σακελλαρίου
5. Η γάτα, Χρηστάκης
6. Cat Power, The Greatest
7. Catgroove, Parov Stellar
8. The Lovecats, The Cure
9. Mean Eyed Cat, Johny Cash
10. Three cool cats, The
Coasters
11. Scary cats blues, Rolling
Stones
12. Η γάτα, Mazoo and the zoo
13. Ο μαύρος γάτος , Β. Παπακωνσταντίνου
Και πολλά άλλα....
Ας ακούσουμε κάποια από αυτά :
4. Αναζητήστε στην ιστοσελίδα https://www.google.gr/ εκφράσεις και παροιμίες που σχετίζονται με τη γάτα.
Εκφράσεις και παροιμίες με γάτες
Γάτα: πολύ έξυπνος άνθρωπος (μεταφορικά)
- Γάτα με πέταλα: πολύ ικανός και επιδέξιος άνθρωπος
- Όσο πατάει η γάτα: πολύ λίγο, ελάχιστα
- Σα βρεγμένη γάτα: με τέτοιο τρόπο που γίνεται
κατανοητό ότι κάποιος έχει συνειδητοποιήσει κάποια σφάλμα ή τις ευθύνες του
- Σκίζω τη γάτα: επιβάλλομαι, παίρνω τον αέρα
- Τρώγονται σαν το σκύλο με τη γάτα: για σχέση που
χαρακτηρίζεται από συνεχείς και αλλεπάλληλους τσακωμούς
- Γάτα που κοιμάται ποντικούς δεν πιάνει: όποιος
τεμπελιάζει είναι φυσικό να μένει νηστικός.
- Ούτε γάτα ούτε ζημιά: δεν έγινε τίποτε
- Όταν λείπει η γάτα χορεύουν τα ποντίκια: απουσιάζει
κάποιος τον οποίο φοβόμαστε και κάνουμε ότι θέλουμε
- Κι αλευρωμένος να ‘ναι ο ποντικός, η γάτα τον
γνωρίζει: όσο και προσπαθεί κάποιος να μην φανερώσει το πραγματικό πρόσωπο,
χαρακτήρα μπορεί να αναγνωριστεί
- Κάνει σαν την λυσσιασμένη γάτα: κάποιος αντιδρά πολύ
έντονα, επιθετικά.
- Εμείς ψωμί δεν έχουμε κι΄η γάτα πίταν έσερνε: ενώ
υπάρχει έλλειψη βασικών πραγμάτων δίνουμε βαρύτητα σε λεπτομέρειες.
Διαβάστε κι αυτό το παραμύθι :
Παραμύθια για τις γάτες :
Γάτα, λιοντάρι & άνθρωπος (παιδικό παραμύθι)
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια γάτα και βγήκε να
κάνει ένα γύρο μέσα στο βουνό. Έξαφνα την αντικρύζει ένα λιοντάρι.
Η γάτα άμα είδε το λιοντάρι, ζάρωσε σ’ ένα μέρος και
περίμενε να δει τι θα κάνει το λιοντάρι. Το λιοντάρι πήγε κοντά της και την
μυρίστηκε κι ύστερα της λέει:
– Και συ από τη δική μας τη γενιά μοιάζεις, αλλά πολύ
μικρή είσαι.
Και η γάτα του λέει:
– Αν ζούσες και συ κοντά στον άνθρωπο, και συ μικρός
θα ήσουν.
– Και γιατί; ρωτά το λιοντάρι, τι είναι αυτός ο
άνθρωπος; Τόσο μεγάλος είναι και τόσο άγριος; Πού ’ναι τος να τον ιδώ;
Τότε η γάτα λέει:
– Έλα μαζί μου να σου τον δείξω.
Το λιοντάρι άκουσε της γάτας τα λόγια και άρχισαν να
περπατούν. Περπατώντας μέσα στο βουνό, βλέπουν έναν άνθρωπο που έκοβε ξύλα.
Η γάτα λέει στο λιοντάρι:
– Νά τος ο άνθρωπος.
Πήγαν κοντά, Το λιοντάρι καλημέρισε τον άνθρωπο και
του λέει:
– Συ είσαι ο άνθρωπος;
– Εγώ, λέει αυτός.
– Έμαθα που είσαι πολύ δυνατός και ήρθα να παλέψουμε.
– Πολύ καλά, να παλέψουμε… Αλλά βοήθησέ με πρώτα να να
σκίσω αυτό το μισοσκισμένο ξύλο κι ύστερα παλεύουμε.
– Σε βοηθώ.
– Βάλε, σαν είναι, τα χέρια σου εδώ ανάμεσα στη σκισμάδα
του ξύλου, για να το σκίσω.
Το λιοντάρι έβαλε τα χέρια του, κι ο άνθρωπος απόλυσε
το ένα μέρος του ξύλου που βαστούσε από δω και τ’ άλλο από κει και σφίχτηκαν
εκεί μέσα του λιονταριού τα χέρια. Τότε παίρνει ο άνθρωπος ένα ρόπαλο κι
αρχινά, δώσ’ του και δώσ’ του ξύλο! πού σε τρώει, πού σε πονεί, και το έκανε σα
πεθαμένο από το ξύλο.
Κατόπι άνοιξε το ξύλο και ξεπολύθηκαν του λιονταριού
τα χέρια και ξαπλώθηκε σαν ψόφιο.
Ύστερα φορτώθηκε ο άνθρωπος ξύλα στη ράχη του, πήρε το
αξινάρι του και τράβηξε για το σπίτι του.
Σαν έφυγεν ο άνθρωπος, βγήκεν η γάτα, που ήταν
κρυμμένη, και πήγε κοντά στο λιοντάρι και το ρώτησε, άμα ήρθε στον εαυτό του:
– Πώς σου φάνηκεν ο άνθρωπος;
– Εγώ, αν ήμουν στη θέση σου, από σένα ακόμα πιο
μικρούτσικος θα απόμνησκα.
Κάποτε οι γάτες κήρυξαν πόλεμο στα ποντίκια και τα
κατατρόπωσαν.
Τα ποντίκια, ξέροντας πως νικήθηκαν από την αδυναμία
και τη δειλία τους,
διόρισαν αρχηγούς και στρατηγούς. Οι αρχηγοί μόλις
εκλέχτηκαν λοιπόν,
αποφάσισαν να ξεχωρίσουν από τους άλλους κι έβαλαν
κέρατα στα κεφάλια τους, για να δείχνουν τάχα πιο
γενναίοι.
Στο μεταξύ, οι γάτες ξανάκαναν επίθεση και τους
έστρωσαν στο κυνήγι.
Τα ποντίκια έτρεξαν γρήγορα και χώθηκαν στις τρύπες
τους.
Έτρεξαν κι οι αρχηγοί τους, αλλά τα κέρατα τους
εμπόδισαν να τρυπώσουν κι οι γάτες τους κατασπάραξαν.
O μύθος λέει πως όποιοι εμπιστεύονται μόνο τα όπλα
τους και δε ζητούν
τη θεία συνδρομή, πέφτουν από μόνοι τους στα νύχια της
δυστυχίας.
Γιατί τα σκυλιά κυνηγάνε τις γάτες και οι γάτες τους ποντικούς :
Ακούστε και ξεφυλλίστε το παραμύθι από την Καλαβρία " Η γάτα που ήθελε να παντρευτεί" στον παρακάτω σύνδεσμο :
"Οι γάτες των φορτηγών" είναι ένα ποίημα του Ν. Καββαδία το οποίο έχει μελοποιηθεί.
Αφιερώματα στον Καββαδία :
Θέλετε να διαβάσετε κι άλλα ποιήματα του Καββαδία;
Επισκεφθείτε την παρακάτω ιστοσελίδα :
Ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες :
5. Αναζητήστε στο https://www.google.gr/ φωτογραφίες του Ν. Καββαδία.
Ωραίο βίντεο
ΑπάντησηΔιαγραφή